Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Το Πολυτεχνείο ζει στους αγώνες του σήμερα.

Έχουν περάσει 37 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και όμως η μνήμη συνεχίζει να κερδίζει τον άνισο αγώνα της με τον χρόνο, γιατί πολύ απλά από το Νοέμβρη του 73 άνοιξε ένα ρήγμα που θα μένει ενεργό, όσο θα υπάρχουν αγώνες για την αξιοπρέπεια και την ελευθερία. Η φοιτητική εξέγερση, μαζί με την λαϊκή στήριξη, αποτέλεσε ένα γεγονός κρίσης για την εξουσία της Χούντας. Ένα γεγονός που αμφισβήτησε το τότε σημείο ισορροπίας και κατάφερε να δημιουργήσει εκείνες τις προϋποθέσεις για ατομική ελευθερία και ένα δημοκρατικό πολίτευμα. Ακριβώς όπως κάνει κάθε κρίση.
Αν όμως τον Νοέμβρη του 73 η αμφισβήτηση ήρθε από τα κάτω, από την νεολαία και τον λαό, σήμερα βιώνουμε ακριβώς το αντίθετο. Εδώ και κάποιους μήνες η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, χρησιμοποιώντας τον μηχανισμό στήριξης ΔΝΤ, διεξάγει την πιο σκληρή επίθεση στα δικαιώματα και στο μέλλον μας. Προωθώντας όλες τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που τα προηγούμενα χρόνια ο παλιός συσχετισμός δύναμης δεν τους το επέτρεπε.
Σήμερα, αγαθά όπως η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, το 8ωρο, η δημόσια και δωρεάν υγεία, η κοινωνική ασφάλιση, η ελευθερία του λόγου, έφτασαν να θεωρούνται αυτονόητα. Ωστόσο, τον τελευταίο χρόνο βιώνουμε μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε κοινωνικά κεκτημένα, ελευθερίες και δικαιώματα, σε όλους τους τομείς της ζωής με αποκορύφωμα την βούληση της κυβέρνησης για πλήρη εμπορευματοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το σύνθημα για Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, παραμένει τρομακτικά επίκαιρο, δείχνοντας το δρόμο για την καθημερινή μας πάλη, ενάντια στην επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά μας δικαιώματα, ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση του νομοσχεδίου Διαμαντοπούλου και στην εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, ενάντια στη κρατική καταστολή που καταπατεί θεμελιώδεις ανθρώπινες ελευθερίες.
Ο αγώνας του φοιτητικού κινήματος για την υπεράσπιση και τη βελτίωση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, παράλληλα με τον αγώνα για υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης, των εργασιακών μας δικαιωμάτων και του δημόσιου πλούτου, σε συμπόρευση με τους εργαζόμενους συνεχίζεται. Τώρα πρέπει να αντιπαρατεθεί το φοιτητικό κίνημα ενάντια στο νομοσχέδιο που προωθεί το Υπουργείο με σκοπό την ανατροπή του που θα οδηγήσει στην πιο σπουδαία ίσως νίκη των φοιτητών.
Στο δρόμο του πολυτεχνείου πρέπει να συνδέσουμε τους σύγχρονους αγώνες των νέων, για δημόσια και δωρεάν παιδεία, δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, για την συμπόρευση του εργατικού και φοιτητικού κινήματος απέναντι στην νεοφιλελεύθερη επίθεση εις βάρος των αναγκών μας.

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Μέτωπο Απαξίωσης Συλλόγων

Μέσα σε ένα κλίμα πολιτικού και κοινωνικού αναβρασμού το νόημα του Πολυτεχνείου είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Απέναντι στα εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα του πρωθυπουργού, στις περικοπές μισθών και συντάξεων, στις απολύσεις, στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και στην διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας μονόδρομος είναι οι συλλογικοί αγώνες της νεολαίας και του κόσμου της εργασίας.
Στην προσπάθεια για να διεξαχθούν Γενικές Συνελεύσεις σε όλους τους φοιτητικούς συλλόγους ενόψει 17 Νοέμβρη βρήκαμε απέναντι για μια ακόμα φορά τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και τις δυνάμεις της ΚΝΕ.
Συγκεκριμένα, στο Διοικητικό Συμβούλιο του Σ.Φ. Νομικής, ενώ η ΔΑΠ για δύο συνεχόμενες μέρες το μπλόκαρε επικαλούμενη αστείες δικαιολογίες, εμφανίστηκε στο Δ.Σ. της Πέμπτης για να καταψηφίσει τη Γενική Συνέλευση ως αντικαταστατική. Η στάση της αυτή δεν μας ξαφνιάζει, αλλά όπως και στο παρελθόν αποδεικνύει το ότι με κάθε μέσο προσπαθεί να διαγράψει από τη μνήμη μας τους αγώνες του Πολυτεχνείου. Άλλωστε, οι ρίζες της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και της ΟΝΝΕΔ ξεκινούν από τη μαύρη επταετία και βρίσκονται απέναντι σε κάθε κοινωνική διεκδίκηση προσπαθώντας να τρομοκρατούν καθένα και καθεμία που αγωνίζεται. Από τη δολοφονία του Τεμπονέρα από το στέλεχος της ΟΝΝΕΔ Ν.Καλαμπόκα, το φοιτητικό κίνημα του αρ.16 μέχρι τη δολοφονία του Αλ.Γρηγορόπουλού όπου είχαν βρεθεί μαζί με χρυσαυγίτες και άλλα παρακρατικά στοιχεία πολιορκώντας το άσυλο και προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν τους αγωνιζόμενους φοιτητές. Οι κρανοφόροι της ΟΝΝΕΔ που κάθε χρόνο εμφανίζονται στο Πολυτεχνείο με ρόπαλα και μπράβους, όπως πέρσι στη Θεσσαλονίκη, δείχνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι πάντα βρίσκονται από τη μεριά της συντήρησης έτοιμοι να δώσουν χείρα βοηθείας σε κάθε προσπάθεια κατάλυσης των δικαιωμάτων μας και των κατακτήσεων του κοινωνικού συνόλου. Αυτές οι μαύρες πρακτικές θα μας βρίσκουν πάντα απέναντι στην προσπάθεια υπεράσπισης των συλλογικών δικαιωμάτων μας.
Στην προσπάθεια της αυτή η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ βρίσκει έναν κατά τα άλλα απρόσμενο σύμμαχο στο σαμποτάρισμα του ανώτατου δημοκρατικού οργάνου του συλλόγου, της Γ.Σ. Η ΚΝΕ στάθηκε εμπόδιο στη διεξαγωγή Γ.Σ. για το Πολυτεχνείο. Μπλοκάροντας της δημοκρατικές διαδικασίες των συλλόγων επιλέγει με τη δημιουργία του ΜΑΣ να αγωνίζεται μόνο για την κομματική της αναπαραγωγή και την εκλογική της καταγραφή. Μακριά από κάθε κοινωνικό κίνημα και κάθε αντίσταση που ορθώνεται αποτελεί βαλβίδα εκτόνωσης της κοινωνικής οργής και αγανάκτησης. Περίτρανα το Δεκέμβρη του 2008 επέλεξε το μπλοκ των νοικοκυραίων και της συντήρησης απέναντι στην εξεγερμένη νεολαία, όπου μαζί με τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ έλαμψαν δια της απουσίας τους. Τη στιγμή που η κυβερνητική παράταξη της ΠΑΣΠ προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει κλίμα ηρεμίας και συναίνεσης μέσα στις σχολές για τα κυβερνητικά μέτρα και τις εξαγγελίες της Α.Διαμαντοπούλου, η ΚΝΕ επιλέγει να αποχωρεί από κάθε συλλογική και δημοκρατική διαδικασία χαρακτηρίζοντας την ως εκφυλισμένη αποφεύγοντας να συγκρουστεί ουσιαστικά όπως και διακηρύσσει. Οι κομματικές πορείες και οι κομματικές συνελεύσεις του ΜΑΣ όχι μόνο δεν βοηθούν το φοιτητικό κίνημα, αλλά αντίθετα το μπλοκάρουν και το αποδυναμώνουν καθιστώντας την ΚΝΕ μια ακίνδυνη και αναποτελεσματική δύναμη απέναντι στην κυβερνητική επίθεση και μπροστά στη διάλυση του δημόσιου πανεπιστημίου.
Ως Αριστερή Ενότητα δεν θα υποκύψουμε σε κανένα είδους μικροκομματικό παιχνίδι, θα δώσουμε όλες τις δυνάμεις μας για να πραγματοποιηθεί Γ.Σ. και μην είναι η επέτειος του Πολυτεχνείου ένα μνημόσυνο. Οι αγώνες του χτες αποτελούν οδηγό για τις μάχες του μέλλοντος. Εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία!