48ωρηΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 19-20/10

"Η αξιοπρέπεια στη ζωή διεκδικείται, δεν παρέχεται…"

Την τελευταία διετία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει αναλάβει την πλήρη αποδιοργάνωση της ελληνικής κοινωνίας και την οικοδόμηση της με βάση τα νεοφιλελεύθερα πρότυπα. Μνημόνιο και μεσοπρόθεσμο επέβαλλαν τη σκληρή λιτότητα και τους όρους της αγοράς, μετακυλώντας το βάρος της κρίσης στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Νέα φορολογικά χαράτσια, εργασιακή εφεδρεία, χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και αποκρατικοποίηση όλων των δημόσιων υπηρεσιών συνθέτουν το πάζλ της στοχευμένης επίθεσης που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και οι σύμμαχοί της.

Με την εργασιακή εφεδρεία καθιερώνεται ένα νέο καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας που οδηγεί στο προθάλαμο της ανεργίας ένα μεγάλο αριθμό εργαζομένων. Αυτό σε συνδυασμό με την αύξηση του ποσοστού της ανεργίας στο 20% και των νέων στο 40% συνθέτουν ένα κλίμα ασφυκτικό και αβέβαιο για τα μεσαία και κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό το νέο φορολογικό σύστημα με την περαιτέρω μείωση του αφορολόγητου στα 5.000 ευρώ (συνεπώς πλέον φορολογούνται και οι άνεργοι) σε συνδυασμό με τα ψηφισμένα χαράτσια στα ακίνητα ολοκληρώνουν το μνημονιακό σχέδιο κατάσχεσης ακόμη και των πλέον πενιχρών εισοδημάτων. Τα παραπάνω μέτρα εντάσσονται στο γενικότερο σχέδιο λεηλασίας των μισθών, κατάργησης των δικαιωμάτων των εργαζομένων, διάλυσης του κοινωνικού κράτους, του δημόσιου πλούτου και των δημόσιων αγαθών.
Την επίθεση αυτή έρχεται να ολοκληρώσει ο νόμος Διαμαντοπούλου, που εισήχθη, συζητήθηκε και ψηφίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες στο τέλος του Αυγούστου, την ώρα, που οι σχολές ήταν κλειστές, με σκοπό τον αιφνιδιασμό της κοινωνίας και την αποφυγή πιθανών αντιστάσεων από πλευράς φοιτητών. Ψήφισαν ένα νόμο ο οποίος πάει να διαλύσει κάθε έννοια δημοσίου πανεπιστημίου και να δημιουργήσει τους νέους, αναλώσιμους, φτηνούς και ανασφάλιστους εργαζομένους, κομμένους και ραμμένους στα μέτρα της αγοράς. Γιατί πολύ απλά, κι αυτό φάνηκε ξεκάθαρα από τη συμμαχία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΔΗΣΥ, η δημόσια δωρεάν παιδεία είναι το τελευταίο εμπόδιο απέναντι στην επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα που σχεδιάζουν. Η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων θα είναι πλέον στη διακριτική ευχέρεια του κράτους ενώ το μεγαλύτερο μερίδιο πόρων των ιδρυμάτων θα προέρχεται από ιδιώτες με ότι αυτό συνεπάγεται για τη διεξαγόμενη από αυτά έρευνα. Δίδακτρα θα επιβάλλονται σε φοιτητές που υπερβαίνουν συγκεκριμένο όριο φοίτησης, και φυσικά ούτε λόγος για δωρεάν διανομή συγγραμμάτων! Και επειδή αγορές και δημοκρατία δεν πάνε ποτέ μαζί, ο Νόμος Διαμαντοπούλου αφαιρεί από τους φοιτητές κάθε δυνατότητα συνδιαμόρφωσης και παρέμβασης σε ζητήματα που αφορούν το Πανεπιστήμιο, δίνοντας από την άλλη αυξημένες αρμοδιότητες σε εξωπανεπιστημιακούς managers, δηλαδή σε τεχνοκράτες και ανθρώπους των επιχειρήσεων. Όσο για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, δεν ήταν τίποτα που δεν περιμέναμε. Αντίθετα, σε μια εποχή που οι κοινωνικές αντιστάσεις οξύνονται και τα Σώματα Ασφαλείας ενισχύονται με περισσότερες από 4000 προσλήψεις, το άσυλο δεν μπορεί παρά να αποτελεί το μεγαλύτερο εχθρό του συστήματος.
Όλα αυτά οδήγησαν τους φοιτητικούς συλλόγους ήδη από τον Αύγουστο σε μαζικές γενικές συνελεύσεις και κινητοποιήσεις πανελλαδικά με στόχο την ανατροπή του νόμου αλλά και της πολιτικής της κυβέρνησης. Από τις αρχές του Σεπτέμβρη ήδη 300 φοιτητικοί σύλλογοι προχώρησαν σε καταλήψεις συμπορεύτηκαν με όλα τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας που προβάλλουν αντίσταση και διεκδίκησαν το αυτονόητο δικαίωμά τους στη ζωή με αξιοπρέπεια. Φάνηκε ξεκάθαρα από την δυναμική του κινήματος, παρ’ όλες τις απειλές και τους εκφοβισμούς της κυβέρνησης για χαμένες εξεταστικές και εξάμηνα και καταστολή των κινητοποιήσεων, ότι μπορεί να νικήσει και να μπλοκάρει στην πράξη την εφαρμογή του νόμου.
Απέναντι, λοιπόν, στο φοιτητικό κίνημα βρέθηκαν οι εκφραστές και οι σύμμαχοι της κυβέρνησης μέσα στο πανεπιστήμιο που δεν είναι άλλοι από την ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ. Από τη μια η ΔΑΠ προσπάθησε από την αρχή να συσπειρώσει τους φοιτητές γύρω από το μπλοκ αντικατάληψης αρνούμενη να τοποθετηθεί πολιτικά μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους, αποκρύπτοντας τις θέσεις της για το πανεπιστήμιο («ΠΑΙΔΕΙΑ 2020») που ταυτίζονται με το νόμο Διαμαντοπούλου, ενισχύοντας έτσι ένα απολιτίκ κλίμα, μιλώντας μόνο για χαμένες εξεταστικές και προτείνοντας ως μόνη λύση ανοιχτές σχολές, κάτι που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην εφαρμογή του νόμου.
Από την άλλη η ΠΑΣΠ ενώ συμμετείχε στο στημένο διάλογο για την παιδεία που καλούσε το υπουργείο προσπάθησε να προβάλλει το αγωνιστικό της προσωπείο σκεπτόμενη μόνο ψηφοθηρικά. Κράτησε μια ευκαιριακή στάση απέναντι στις κινητοποιήσεις αφενός καταγγέλλοντας τες και συσπειρώνοντας φοιτητές στο μπλοκ αντικατάληψης και αφετέρου προτείνοντας εκτονωτικές καταλήψεις χωρίς πολιτικό περιεχόμενο πάνω σε μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού του φοιτητικού κινήματος. Αυτή η στάση της ΠΑΣΠ επικεντρωνόταν ακριβώς στο μοναδικό της στόχο, δηλαδή τη σιωπηρή συναίνεση στη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Το ΜΑΣ από την πλευρά του στέκεται αμήχανο μπροστά σε ένα φοιτητικό κίνημα, το οποίο δεν μπορεί να ελέγξει και να κατευθύνει και αναπτύσσει φοβικά αντανακλαστικά απέναντι σε αυτό, κατακρίνοντας την πολιτική του βαρύτητα, και επιλέγοντας την λογική του απομονωτισμού και της περιχαράκωσης.
Σήμερα που όλη η κοινωνία βράζει, που όλα μας τα δικαιώματα καταργούνται, που στην Κομοτηνή καταργείται η διπλή εξεταστική για τους επι πτυχίω φοιτητές, που μειώνονται τα δρομολόγια των λεωφορείων και μπαίνει η λογική αντιτίμου, που πληρώνουμε για τα πάσο και τα συγγράμματα, την ώρα που το ίδιο μας το μέλλον είναι υπο διακύβευση, εμείς σε αυτό το έργο θα μείνουμε θεατές; Εμείς θα αφήσουμε την τρομοκρατία της κυβέρνησης, της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ να μας σταματήσει;
Ας είμαστε, λοιπόν, αυτοί, που θα στείλουν το νόμο Διαμαντοπούλου και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από εκεί, που ήρθαν. Οι φοιτητικοί σύλλογοι πρέπει να μείνουν ενεργοί μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες τους και να προχωρήσουν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Οι αγωνιστικές αποφάσεις των φοιτητικών συλλόγων οφείλουν, με ορόσημο την απεργία της 19ης Οκτωβρίου, να συναντηθούν με όλα τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας και να δώσουν μια ηχηρή απάντηση στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και των πολιτικών της.

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΦ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ