Και από συγγράμματα; Τίποτα;

Βρισκόμαστε εδώ, λίγες μέρες πριν την έναρξη της νέας εξεταστικής περιόδου και απ' όσο φαίνεται η εντατικοποίηση έχει χτυπήσει κόκκινο. Σύμφωνα με το νέο πρόγραμμα εξεταστικής καλούμαστε να δώσουμε την πλειοψηφία των μαθημάτων μέσα σε ελάχιστες μέρες, έχοντας μάλιστα παραλάβει τα μισά συγγράμματα απ' αυτά που δικαιούμαστε.

        

Συγκεκριμένα, σε όσα μαθήματα μέχρι πέρυσι προβλέπονταν δύο ή και περισσότερα συγγράμματα, πλέον δίνεται μόνο το ένα, με αποτέλεσμα να υποχρεώνονται οι φοιτητές για να καλύψουν την εξεταζόμενη ύλη να αγοράζουν είτε ολόκληρα συγγράμματα είτε σημειώσεις. Αυτό προφανώς συνιστά μια μετακύλιση του κόστους σπουδών στις πλάτες των ήδη επιβεβαρυμμένων φοιτητών, βάζοντας έτσι άλλο ένα λιθαράκι στην καταστρατήγηση της δωρεάν δημόσιας παιδείας.

      

                        Δε χρειάζεται να αναλύσουμε από που πηγάζουν αυτές οι περικοπές. Ο νόμος 4009, ο νέος νόμος πλαίσιο, είναι πραγματικότητα· το ζούμε στην καθημερινότητά μας, στις περικοπές της σίτισης, στέγασης, μεταφοράς, στις αλλαγές των προγραμμάτων σπουδών, στην εντατικοποίηση, στις μικρές εξεταστικές, στην κατάργηση της κριτικής σκέψης και στην αποθέωση της αποστήθισης.

      

                        Σε όλα αυτά είναι και θα είναι υποστηρικτές οι παρατάξεις του δικομματισμού, ΠΑΣΠ και ΔΑΠ. Χρόνια τώρα μας μιλούσαν για τις “μεγαλειώδεις” προτάσεις τους όσο και για τις αλλαγές που έχουν επφέρει στο πανεπιστήμιο. Απ' όσο φαίνεται, όμως, μόνο αυτό δεν έχουν καταφέρει! Η αμέριστη υποστήριξη που είχαν προσφέρει στο να εισαχθεί η λίστα συγγραμμάτων σήμερα αποτυπώνεται στο να μην έχουμε τα απαραίτητα συγγράμματα και στο να σπουδάζουμε με υπερεντατικοποιημένα προγράμματα σπουδών. Παρ' ολους τους αγώνες που δόθηκαν απέναντι σ' αυτό το νόμο το Σεπτέμβρη, οι ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, ακολουθώντας το δικό τους δρόμο και στηρίζοντας το νόμο με νύχια και με δόντια, μας άφησαν χωρίς τίποτα.

            Το ζήτημα όμως είναι τί κάνουμε εμείς και τί θέλουμε εμείς!

Γι’αυτό απαιτούμε:

·Να συνδιαμορφώνεται από ανοιχτές επιτροπές μαζί με τους καθηγητές και να ανακοινώνεται ένα μήνα πριν την έναρξή της.

·Διάρκεια της εξεταστικής περιόδου 4 βδομάδες.

·Να μην εξετάζονται βασικά μαθήματα κορμού την ίδια μέρα

·Να ανακοινώνονται οι ενδεικτικές απαντήσεις-λύσεις από τους καθηγητές, ώστε να μπορούν και οι ίδιοι οι φοιτητές να ελέγχουν τα αποτελέσματα των γραπτών τους.

·Να υπάρχει ικανοποιητικό κενό μεταξύ των μαθημάτων.

·Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών.

·Εξεταστική με βάση τις ανάγκες των φοιτητών.

Αρ.α.ς

«Σώστε μας από τους σωτήρες»: Ο Σλάβοϊ Ζίζεκ για την Ευρώπη και τους Έλληνες

 


Προδημοσίευση από την Αυγή

Με χτεσινή παρέμβαση στη βρετανική Guardian, ο Σλάβοϊ Ζίζεκ υποστηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ. Την Κυριακή το απόγευμα, σλοβένος φιλόσοφος θα μιλήσει στην Αθήνα, σε ανοιχτή εκδήλωση με τον Αλέξη Τσίπρα.

Φανταστείτε μια σκηνή δυστοπικής ταινίας που περιγράφει την κοινωνία μας στο κοντινό μέλλον. Φύλακες με στολές περιπολούν μισο-ερειπωμένους δρόμους του κέντρου την νύχτα, για κυνήγι μεταναστών, εγκληματιών και αλητών. Αυτοί που βρίσκουν είναι άγρια κακοποιημένοι. Αυτό που μοιάζει με ευφάνταστη Χολιγουντιανή εικόνα είναι πραγματικότητα στην Ελλάδα του σήμερα. Την νύχτα,  αυτόκλητοι προστάτες με μαύρες μπλούζες της νέο-φασιστικής  Χρυσής Αυγής που αρνείται το Ολοκαύτωμα – η οποία κέρδισε το 7% των ψήφων στον τελευταίο γύρο των εκλογών, και είχε την στήριξη, όπως λέγεται, από το 50% της αστυνομίας της Αθήνας – περιπολούν τους δρόμους και ξυλοκοπούν κάθε μετανάστη που βρίσκουν μπροστά τους: Aφγανούς, Πακιστανούς, Αλγερινούς. Οπότε, κάπως έτσι αμύνεται η Ευρώπη την άνοιξη του 2012.

Το πρόβλημα με την υπεράσπιση του Ευρωπαϊκού πολιτισμού ενάντια στην απειλή της μετανάστευσης έγκειται στο ότι η θηριωδία της υπεράσπισής  αποτελεί μεγαλύτερη απειλή στον «πολιτισμό» από όποιον αριθμό Μουσουλμάνων. Με τέτοιους υπερασπιστές και φίλους, η Ευρώπη δεν χρειάζεται εχθρούς. Πριν από 100 χρόνια,  ο G. K. Chesterton όρισε το αδιέξοδο στο οποίο παγιδεύονται οι επικριτές της θρησκείας: “Oι άνθρωποι  που ξεκινούν να πολεμούν την Εκκλησία για το καλό της ελευθερίας και της ανθρωπότητας καταλήγουν να παραμερίζουν την ελευθερία και την ανθρωπότητα αρκεί να μπορούν να πολεμήσουν την Εκκλησία… Οι αντικληρικοί δεν έχουν καταστρέψει θεία αντικείμενα, έχουν όμως καταστρέψει εγκόσμια αντικείμενα, αν αυτό τους παρέχει κάποια ικανοποίηση». Πολλοί φιλελεύθεροι πολεμιστές είναι τόσο πρόθυμοι να παλέψουν τον αντιδημοκρατικό φονταμεταλισμό που καταλήγουν να καθιστούν περιττές την ελευθερία και την δημοκρατία αρκεί να μπορούν να πολεμήσουν τον τρόμο. Αν οι «τρομοκράτες» είναι έτοιμοι να καταστρέψουν αυτόν τον κόσμο επειδή αγαπούν κάποιον άλλον, οι πολεμιστές μας κατά του τρόμου είναι έτοιμοι να καταστρέψουν την δημοκρατία επειδή μισούν τον Μουσουλμάνο άλλο.  Κάποιοι από αυτούς αγαπούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια τόσο πολύ που είναι έτοιμοι να νομιμοποιήσουν τον βασανισμό για να την υπερασπιστούν. Είναι μια αντιστροφή της διαδικασίας μέσω της οποίας οι φανατικοί υπερασπιστές της θρησκείας ξεκινούν με επιθέσεις κατά  της σύγχρονης κοσμικής κουλτούρας και καταλήγουν να θυσιάζουν τα ίδια τους τα θρησκευτικά διαπιστευτήρια μέσα στην προθυμία τους να εξαλείψουν τις πτυχές της κοσμικότητας που μισούν.

Αλλά οι υπερασπιστές της Ελλάδας από τους μετανάστες δεν είναι ο πρωταρχικός κίνδυνος: είναι απλά υπο-προϊόν της αληθινής απειλής, των πολιτικών λιτότητας δηλαδή που έχουν προκαλέσει την τραγική κατάσταση στην χώρα. Ο επόμενος γύρος των Ελληνικών εκλογών θα λάβει χώρα στις 17 Ιουνίου. Το ευρωπαϊκό κατεστημένο μας προειδοποιεί πως αυτές οι εκλογές είναι ζωτικής σημασίας: όχι μόνο η μοίρα της Ελλάδας, αλλά ίσως και η μοίρα ολόκληρης της Ευρώπης διακυβεύεται. Το ένα αποτέλεσμα – το σωστό όπως ισχυρίζονται – θα επιτρέψει στην επίπονη αλλά απαραίτητη διαδικασία της ανάκαμψης μέσω της λιτότητας να συνεχιστεί. Το εναλλακτικό αποτέλεσμα – αν το «ακραίο αριστερό» κόμμα ΣΥΡΙΖΑ νικήσει – θα είναι μία ψήφος υπέρ του χάους και θα επιφέρει το τέλος του (Ευρωπαϊκού) κόσμου όπως τον ξέρουμε.

Οι προφήτες του ολέθρου έχουν δίκιο, αλλά όχι όπως το εννοούν. Οι επικριτές των δημοκρατικών διαδικασιών που ήδη υπάρχουν παραπονιούνται πως οι εκλογές δεν προσφέρουν πραγματική επιλογή καθώς καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα σε ένα κεντροδεξιό και ένα κεντροαριστερό κόμμα, τα προγράμματα των οποίων είναι σχεδόν ταυτόσημα. Στις 17 Ιουνίου, η επιλογή θα είναι πραγματική: το κατεστημένο (Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ) από τη μία, ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη. Και, όπως γίνεται συνήθως όταν τίθεται θέμα πραγματικής επιλογής, το κατεστημένο είναι σε πανικό: λένε πως θα ακολουθήσει το χάος, η φτώχεια και η βία αν κάνει ο κόσμος την λάθος επιλογή. Μόνο η πιθανότητα μιας νίκης του ΣΥΡΙΖΑ λέγεται πως προκαλεί ρίγη φόβου στις παγκόσμιες αγορές. Η ιδεολογική «προσωποποιία» έχει την τιμητική της: oι αγορές μιλούν λες και είναι άνθρωποι, εκφράζοντας την «ανησυχία» τους για το τι θα συμβεί αν οι εκλογές αποτύχουν να σχηματίσουν μια  κυβέρνηση με εντολή να συνεχίσει το πρόγραμμα δημοσιονομικής λιτότητας της Ε.Ε και του ΔΝΤ καθώς και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Οι πολίτες της Ελλάδας δεν έχουν χρόνο να ανησυχούν για αυτές τις προοπτικές: έχουν αρκετά για να ανησυχούν στην καθημερινότητα τους που γίνεται ολοένα πιο άθλια, σε βαθμό που δεν έχουμε δει στην Ευρώπη εδώ και δεκαετίες.

Τέτοιες προβλέψεις είναι αυτό-εκπληρούμενες, προκαλούν πανικό και κατά συνέπεια οδηγούν στις πιθανότητες κατά των οποίων προειδοποιούν. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ νικήσει, το Ευρωπαϊκό κατεστημένο θα ελπίζει πως θα μάθουμε με τον δύσκολο τρόπο  τι συμβαίνει όταν γίνεται μια απόπειρα με στόχο να διαταράξει τον φαύλο κύκλο της αμοιβαίας συνενοχής ανάμεσα στους τεχνοκράτες των Βρυξελλών και τον αντιμεταναστευτικό λαϊκισμό.  Γι’ αυτό το λόγο, ο Αλέξης Τσίπρας, αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, διευκρίνισε σε πρόσφατη συνέντευξη του πως πρώτη του προτεραιότητα, στην περίπτωση που κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι να αντισταθμίσει τον πανικό: “Oι άνθρωποι θα υπερνικήσουν τον φόβο. Δεν θα υποκύψουν, δεν θα εκβιαστούν». Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα σχεδόν ακατόρθωτο έργο. Η φωνή τους δεν είναι η φωνή της «τρέλας» της άκρας αριστεράς, αλλά της λογικής που ορθώνει το ανάστημα της ενάντια στην τρέλα της ιδεολογίας της αγοράς. Στην ετοιμότητα τους να αναλάβουν, έχουν εξοβελίσει τον φόβο που έχει η αριστερά να αναλάβει την εξουσία, έχουν το κουράγιο να καθαρίσουν το χάος που άλλοι δημιούργησαν. Θα χρειαστεί να ασκήσουν έναν τρομερό συνδυασμό αρχών και πραγματισμού, δημοκρατικής δέσμευσης και ετοιμότητας να δράσουν γρήγορα και αποφασιστικά όπου χρειάζεται. Αν είναι να έχουν έστω και μία ελάχιστη ευκαιρία να πετύχουν, θα χρειαστούν μια παν-Ευρωπαϊκή εκδήλωση αλληλεγγύης: όχι μόνο αξιοπρεπή μεταχείριση από μέρους κάθε ευρωπαϊκής χώρας, αλλά ακόμη πιο δημιουργικές ιδέες, όπως την προώθηση του τουρισμού αλληλεγγύης φέτος το καλοκαίρι.

Στις Σημειώσεις για τον ορισμό της Κουλτούρας, ο Τ. Στ. Έλιοτ επεσήμανε πως υπάρχουν στιγμές που η μόνη επιλογή βρίσκεται ανάμεσα στην αίρεση και την μη-πίστη – π.χ όταν ο μόνος τρόπος να κρατηθεί μια θρησκεία ζωντανή είναι να συντελεστεί  ένας κοσμικός διχασμός. Αυτή είναι κατάσταση σήμερα στην Ευρώπη. Μόνο μια νέα «αίρεση» - που αυτή την στιγμή εκπροσωπείται από τον ΣΥΡΙΖΑ- μπορεί να σώσει ότι αξίζει να σωθεί από την Ευρωπαϊκή κληρονομία: την δημοκρατία, την πίστη στους ανθρώπους, την ισότητα , την αλληλεγγύη, κλπ.  Η Ευρώπη με την οποία θα καταλήξουμε αν ο   ΣΥΡΙΖΑ ηττηθεί είναι μια  «Ευρώπη με Ασιατικές αρχές» - οι οποίες βέβαια δεν έχουν καμία σχέση με την Ασία αλλά κάθε ομοιότητα με την τάση  του σύγχρονου καπιταλισμού να αναστέλλει την δημοκρατία.

Ιδού το παράδοξο που συγκρατεί την «ελεύθερη ψήφο» στις δημοκρατικές κοινωνίες: κάποιος είναι ελεύθερος να επιλέξει με τον όρο πως κάνει την σωστή επιλογή. Να γιατί, όταν γίνεται η λάθος επιλογή (όπως έγινε όταν η Ιρλανδία απέρριψε  το Ευρωσύνταγμα), η επιλογή αντιμετωπίζεται ως λάθος και το κατεστημένο ζητά άμεσα την επανάληψη της «δημοκρατικής» διαδικασίας ώστε το λάθος να διορθωθεί. Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Έλληνας πρωθυπουργός, πρότεινε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το πακέτο διάσωσης της ευρωζώνης στα τέλη του περασμένου έτους, το ίδιο το δημοψήφισμα απορρίφθηκε ως λανθασμένη επιλογή.

Είναι δύο οι βασικές ιστορίες αναφορικά με την Ελληνική κρίση στα ΜΜΕ: η Γερμανο- ευρωπαϊκή ιστορία (οι ‘Έλληνες είναι ανεύθυνοι , τεμπέληδες, σπάταλοι, φοροφυγάδες κλπ και πρέπει να τεθούν υπό έλεγχο και να διδαχθούν  δημοσιονομική πειθαρχία) και η Ελληνική ιστορία ( η εθνική μας κυριαρχία απειλείται από τους νεοφιλελεύθερους τεχνοκράτες του κέντρου αποφάσεων των Βρυξελλών). Όταν κατέστη δυνατό να αγνοηθεί η δεινή κατάσταση των Ελλήνων, μια τρίτη ιστορία έκανε την εμφάνιση της: οι Έλληνες πλέον απεικονίζονται ως τα θύματα μιας ανθρωπιστικής καταστροφής που χρειάζονται βοήθεια, λες και ένας πόλεμος ή μια φυσική καταστροφή χτύπησε την χώρα. Ενώ και οι τρεις ιστορίες είναι λανθασμένες, η τρίτη είναι ενδεχομένως η πιο αηδιαστική. Οι Έλληνες δεν είναι παθητικά θύματα: βρίσκονται σε πόλεμο με το Ευρωπαϊκό οικονομικό κατεστημένο, και αυτό που χρειάζονται είναι αλληλεγγύη στον αγώνα τους, γιατί είναι και δικός μας αγώνας.

Η Ελλάδα δεν είναι η εξαίρεση. Αποτελεί ένα από τα κύρια πεδία δοκιμών ενός νέου κοινωνικό-οικονομικού μοντέλου μιας δυνητικά καθολικής εφαρμογής: μιας από-πολιτικοποιημένες τεχνοκρατίας στην οποία οι τραπεζίτες και άλλοι ειδήμονες θα δύνανται να κατεδαφίσουν την δημοκρατία. Σώζοντας την Ελλάδα από τους φερόμενους διασώστες της, σώζουμε  και την ίδια την Ευρώπη.

Πηγή: London Review of Books

Χάγκεν Φλάισερ: Έφτασε η ώρα της πνευματικής αντεπίθεσης 

Ο Χάγκεν Φλάισερ με φοιτητές του στο ναζιστικό στρατόπεδο του Μπούχενβαλτ, το 2010, στην 65η επέτειο από την απελευθέρωση. Πολλές επίσημες αντιπροσωπείες κρατών βρέθηκαν εκείνη την ημέρα στο χιτλερικό κολαστήριο. Η Ελλάδα απουσίαζε

Συνέντευξη στην Πόλυ Κρημνιώτη


"Ως ιστορικός που 40 χρόνια ασχολούμαι με τη ζοφερή περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τις έως σήμερα ποικιλόμορφες συνέπειές της, μετά το υψηλό ποσοστό της Χρυσής Αυγής στις εκλογές της 6ης Μαΐου, αισθάνομαι πως οφείλω να δράσω". Ο γνωστός ιστορικός Χάγκεν Φλάισερ, δεν άφησε τον χρόνο να κυλήσει. Και μ' αυτή τη φράση απευθύνει το κάλεσμά του, τόσο προς τη φοιτητική όσο και προς την ακαδημαϊκή κοινότητα για την εκδήλωση που οργανώνει μεθαύριο Τρίτη 29 του μηνός (6-9 μ.μ.) στο αμφιθέατρο 315 του κεντρικού κτηρίου της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Όσοι βρεθούν στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου θα έχουν την ευκαιρία να ακούσουν τρεις επιζώντες του Ολοκαυτώματος, την κυρία Ροζίνα Ασέρ Πάρδο και τους κυρίους Ισαάκ Μιζάν και Αλέξανδρο Σιμχά, να μιλούν για την εμπειρία τους στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου.
Γεννημένος στη Βιέννη, σε μια πατρίδα που έχει σημαδευτεί βαθιά από τον ναζισμό, σπουδασμένος στο Βερολίνο, εγκατεστημένος στην Ελλάδα από το 1977 και Έλληνας πολίτης από το 1985, ο Χάγκεν Φλάισερ διδάσκει την ιστορία του Β' Παγκόσμιου Πολέμου στα ελληνικά πανεπιστήμια περισσότερα από 35 χρόνια. Έχει κάθε λόγο να ανησυχεί για την ενδυνάμωση της Χρυσής Αυγής. Με αφορμή την εκδήλωση συζητήσαμε με τον γνωστό ιστορικό, ομότιμο καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.


* Τι σας οδήγησε να αναλάβετε αυτή την πρωτοβουλία; Υπάρχει έλλειμα ιστορικής γνώσης στους φοιτητές;
Δυστυχώς υπάρχει μεγάλο έλλειμμα. Το σύνθημα "Τι Παπάγος τι Πλαστήρας" δεν είναι σύνθημα μιας άλλης εποχής, αλλά σε μεγάλο βαθμό αντανακλά το επίπεδο των γνώσεων πολλών φοιτητών σήμερα. Το πολύ πολύ να ξέρουν μια συνοικία που λέγεται Παπάγου, αλλά δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τη μία προσωπικότητα από την άλλη. Ειδικά στα ξενόγλωσσα τμήματα, στα οποία είχα αναλάβει κάποτε τη διδασκαλία της σύγχρονης Ιστορίας, το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο. Υπάρχουν φοιτητές που έχω κόψει οκτώ φορές.


* Υπάρχει πρόβλημα στο Πανεπιστήμιο;
Ευτυχώς στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών δεν έχουμε δείγματα φοιτητών ενταγμένων στη Χρυσή Αυγή τουλάχιστον προς το παρόν δεν έχουν εκδηλωθεί.


* Πρωτοβουλίες σαν τη δική σας αρκούν;
Φυσικά δεν αρκούν. Έχουμε ήδη αποκτήσει πρόσβαση στο παγκοσμίως μεγαλύτερο οπτικοακουστικό αρχείο του Ιδρύματος Shoah, που περιλαμβάνει 52.000 συνεντεύξεις επιζώντων του ολοκαυτώματος. Ήδη μεταπτυχιακοί φοιτητές μου βρίσκουν εκεί πολύτιμο υλικό για την έρευνά τους. Όμως χρειάζονται πάρα πολλές άλλες τέτοιες πρωτοβουλίες και σε ατομικό και ιδίως σε κρατικό επίπεδο γιατί είναι πολύ λίγα τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας που έχουν ειδικευτεί πάνω στα ζητήματα της εποχής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, του ναζισμού και του φασισμού. Από φέτος που έγινα ομότιμος και διδάσκω μόνο μεταπτυχιακά σεμινάρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δεν υπάρχει άλλος συνάδελφος με τη συγκεκριμένη ειδίκευση για την προπτυχιακή διδασκαλία.


* Στα 35 χρόνια που βρίσκεστε στην Ελλάδα και στην ακαδημαϊκή κοινότητα τι διαπιστώνεται για το ελληνικό πανεπιστήμιο και ως προς το επίπεδο της εκπαίδευσης αλλά και ως προς αυτό των φοιτητών;
Το μεγάλο πρόβλημα είναι να αφαιρέσεις τις "κακές" συνήθειες που έχουν αποκτήσει τα παιδιά από το σύστημα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Να αποβάλουν δηλαδή την παπαγαλία και να αποκτήσουν το θάρρος της ανεξάρτητης, της κριτικής γνώμης. Γι' αυτόν τον σκοπό πρέπει να αυξηθεί ο αριθμός των σεμιναρίων, επειδή μέσω αυτών προσφέρεται η δυνατότητα για έρευνα, κυρίως όμως δίνεται η ευκαιρία και οι αφορμές ώστε τα παιδιά να γοητευτούν, να αγαπήσουν το αντικείμενο της ιστορίας. Θα έπρεπε να αλλάξει η προσέγγιση της διδασκαλίας της ιστορίας στα ελληνικά σχολεία παρ' όλο που γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι αυτό με τις υπάρχουσες δομές.


* Σας φοβίζει η άνοδος της Χρυσής Αυγής και η αποδοχή που φαίνεται να απολαμβάνει από ευρύτερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας;
Παρόλο που τις τελευταίες μέρες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν να μειώνονται τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής, ο κίνδυνος είναι υπαρκτός. Μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και υπήρχε πάντα ένα σταθερό ποσοστό νοσταλγών της χούντας το οποίο δεν το γνωρίζαμε ακριβώς επειδή οι συγκεκριμένοι ψηφοφόροι διαχέονταν σε άλλα κόμματα με το σκεπτικό ή τον φόβο της χαμένης ψήφου. Όπως δείχνουν οι σχετικές έρευνες δημοσκοπικών εταιρειών και συγκεκριμένα του πολιτικού επιστήμονα Παναγιώτη Καφετζή, υπάρχει από τα τέλη της δεκαετίας του '90 ένα σταθερό ποσοστό πάνω από 40% των ψηφοφόρων που δηλώνει ότι η χούντα έκανε και καλό ή μόνο καλό στην ελληνική κοινωνία.


* Η άνοδός της, κατά τη γνώμη σας, οφείλεται μόνο στην άγνοια ή συνδέεται και με στοχευμένη προσπάθεια αναθεώρησης της ιστορίας;
Δυστυχώς ισχύουν και τα δύο. Η άγνοια και η παραπληροφόρηση αποτελούσαν πάντα τον καλύτερο συνδυασμό για τους δημαγωγούς.


* Η Γερμανία πώς διαχειρίζεται το φαινόμενο του νεοναζισμού;
Ακόμα και η Γερμανία, με την έντονη πείρα πάνω στο πρόβλημα, δεν έχει καταλήξει για την καλύτερη αντιμετώπισή του. Το 1953 τέθηκε εκτός νόμου ένα καθαρόαιμο νεοναζιστικό κόμμα, το οποίο λίγους μήνες αργότερα επανεμφανίστηκε με καινούργια ονομασία. Γι' αυτό σε όλα τα δημοκρατικά κόματα υπάρχουν δύο διαφορετικές απόψεις πάνω στο ζήτημα, οι γνώμες είναι διχασμένες. Η μία άποψη συνηγορεί υπέρ της απαγόρευσης η άλλη άποψη προτιμά να λειτουργούν στην επιφάνεια ώστε να μπορεί πιο εύκολα να ελεγχθεί η δράση τους. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του NPD, του αρχαιότερου και μεγαλύτερου νεοναζιστικού κόμματος στη Γερμανία.
Πριν από μερικά χρόνια επιχειρήθηκε από το υπουργείο Εσωτερικών να τεθεί εκτός νόμου, αλλά τελικά το Ανώτατο Συνταγματικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι οι αποδείξεις για την αντισυνταγματικότητά του δεν ήταν επαρκείς. Φυσικά αυτή η αποτυχία του κράτους λειτούργησε ως μπούμερανγκ ενισχύοντας το συγκεκριμένο ναζιστικό μόρφωμα. Αυτός ο φόβος ισχύει και για τα ελληνικά δεδομένα, μετά το δείγμα γραφής που, δυστυχώς, μας έδωσε ο Άρειος Πάγος αθωώνοντας τον Κώστα Πλεύρη και αναγνωρίζοντας το "αντισιωνιστικό" παραλήρημά του με τίτλο "Οι Εβραίοι: Όλη η αλήθεια" ως εναλλακτική επιστημονική έρευνα.


* Θεωρείτε ότι τα νεοναζιστικά και φασιστικά μορφώματα πρέπει να τίθενται εκτός νόμου;
Δεν έχω καταλήξει αν είναι σκόπιμο σήμερα, και με αυτά τα δεδομένα, να τεθεί εκτός νόμου ένα νεοναζιστικό μόρφωμα όπως η Χρυσή Αυγή. Μου θυμίζει την ελληνική μυθολογία και τους άθλους του Ηρακλή, που κάθε φορά που έκοβε ένα κεφάλι από τη Λερναία Ύδρα φύτρωναν δύο. Βέβαια ο Ηρακλής στο τέλος τα κατάφερε...


* Ο "Αγών μου" επανακυκλοφορεί στη Γερμανία εμπλουτισμένος με υπομνήσεις και σχολιασμό από ιστορικούς και ακαδημαϊκούς με στόχο, όπως λέγεται, να απομυθοποιηθεί το ίδιο το έργο. Υπάρχει μάλιστα πρόταση από το κρατίδιο της Βαυαρίας να ενταχθεί συντετμημένη έκδοσή του στα εκπαιδευτικά ιδρύματα του κρατιδίου με στόχο να διδαχτούν οι μαθητές και οι φοιτητές για τη μισαλλοδοξία του ναζισμού. Ο Ίαν Κέρσο μάλιστα υποστηρίζει ότι από τη στιγμή που κυκλοφορεί το βιβλίο ελεύθερα στο Διαδίκτυο δεν υπάρχει λόγος να απαγορεύεται στην έντυπη μορφή του. Συμφωνείτε μ' αυτή την άποψη;
Το κρατίδιο της Βαυαρίας, ως τελευταία κατοικία του Χίτλερ, κατέχει το κοπιράιτ του "Ο Αγών μου" μέχρι το 2015. Έτσι κι αλλιώς μετά απ' αυτή την ημερομηνία θα κυκλοφορούσε ελεύθερα αυτή η βίβλος του μίσους σε όλες τις χώρες του κόσμου. Άλλωστε και μέχρι τώρα δεν κατάφερε η Βαυαρία να επιβάλει το "κοπιράιτ" αυτό εκτός γερμανικών συνόρων. Ενδεικτικά αναφέρω την Βραζιλία και την Τουρκία, όπου το βιβλίο έγινε μπεστ σέλερ παρά τις διαμαρτυρίες. Το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα, όπου έχει κυκλοφορήσει από διάφορους εκδοτικούς οίκους χωρίς τη βαυαρική άδεια. Έτσι κι αλλιώς κάθε ενδιαφερόμενος, συλλέκτης ή νεοναζί νοσταλγός μπορούσε να το αποκτήσει.


* Κινδυνεύει σήμερα ο ευρωπαϊκός ουμανισμός από τα νεοναζιστικά φαινόμενα σε συνδυασμό με την κυριαρχία νεοφιλελεύθερων πολιτικών αντιλήψεων;
Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ακόμα και δοκιμασμένες δημοκρατίες, όπως η Γαλλία, η Ολλανδία, η Φινλανδία, εμφανίστηκε απειλητικά το συγκεκριμένο φαινόμενο. Εν τούτοις θα ήθελα να είμαι αισιόδοξος βασιζόμενος στον κοινό νου των Ευρωπαίων πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων. Ισχύει όμως το ρητό του Οβίδιου "principiis obsta", το οποίο μας παρακινεί να αντιστεκόμαστε εν τη γενέσει των φαινομένων. Έφτασε τώρα η ώρα της πνευματικής αντεπίθεσης και, για να κλείσω τον κύκλο γυρίζοντας στην πρώτη σας ερώτηση, αυτός είναι ο κύριος λόγος της εκδήλωσης που οργανώνουμε την Τρίτη. Η πνευματική αντεπίθεση. Υπενθυμίζω ότι η εκδήλωση αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού σεμιναρίου γύρω από τα ζητήματα αναθεώρησης της Ιστορίας και είμαι ευτυχής που οι φοιτητές μου αγκάλιασαν όλοι τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία.

Το μέλλον της Ευρώπης κρίνεται στην Ελλάδα

Tης Ελένης Βαρίκα, του Μικαέλ Λεβύ και του Ετιέν Μπαλιμπάρ

Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα βρίσκεται σε μια κατάσταση χωρίς προηγούμενο, τουλάχιστον μετά το τέλος της γερμανικής Κατοχής το 1944: βίαιη μείωση των μισθών και των συντάξεων. ανεργία των νέων στο 50%.  Χρεοκοπημένες επιχειρήσεις, μικρά εμπορικά καταστήματα, εφημερίδες, εκδοτικοί οίκοι. χιλιάδες επαίτες και άστεγοι στους δρόμους. υπερβολικοί και αυθαίρετοι φόροι, επανειλημμένες  περικοπές μισθών και συντάξεων. μαζικές ιδιωτικοποιήσεις και δόλια καταβύθιση των δημόσιων υπηρεσιών (υγεία, εκπαίδευση) και της κοινωνικής ασφάλισης. Οι αυτοκτονίες πολλαπλασιάζονται. Και ο κατάλογος των αδικημάτων του «Μνημονίου» δεν έχει τελειωμό. Αντίθετα, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές και η Εκκλησία (ο πιο μεγάλος ιδιοκτήτης γης), αυτοί, δεν φορολογούνται. Αποφασίζεται η μείωση όλων των κοινωνικών δαπανών αλλά κανείς δεν αγγίζει τις γιγαντιαίες «αμυντικές» δαπάνες: υποχρεώνουν την Ελλάδα να συνεχίσει να αγοράζει στρατιωτικό υλικό εκατομμυρίων ευρώ από αυτούς τους ευρωπαίους προμηθευτές που είναι επίσης --καθαρή σύμπτωση-- εκείνοι που απαιτούν την πληρωμή του χρέους (Γερμανία, Γαλλία). Η Ελλάδα έχει γίνει ένα εργαστήριο για την Ευρώπη. Εκεί δοκιμάζονται πάνω σε ανθρώπινα πειραματόζωα οι μέθοδοι που στη συνέχεια θα εφαρμοστούν στην Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιρλανδία, την Ιταλία και ούτω καθ’ εξής.  Οι υπεύθυνοι αυτού του πειράματος, η τρόικα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ΔΝΤ) και οι συνεταίροι τους των ελληνικών κυβερνήσεων, δεν ανησυχούσαν: έχει δει κανείς ποτέ ινδικά χοιρίδια, ποντίκια εργαστηρίου, να διαμαρτύρονται για ένα επιστημονικό πείραμα; Θαύμα! Τα ανθρώπινα πειραματόζωα εξεγέρθηκαν:   παρά την άγρια καταστολή που ασκείται από μια αστυνομία σε μεγάλο βαθμό διαβρωμένη από τους νεοναζί, οι οποίοι στρατολογήθηκαν τα τελευταία χρόνια,  οι γενικές απεργίες, οι καταλήψεις των πλατειών, οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες δεν έχουν σταματήσει εδώ κι ένα χρόνο. Και τώρα, αποκορύφωμα της αυθάδειας, οι Έλληνες μόλις ψήφισαν ενάντια στη συνέχιση του «πειράματος», μειώνοντας στο μισό την εκλογική δύναμη  των κυβερνητικών κομμάτων  και τετραπλασιάζοντας  τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν χρειάζεται να ανήκει κανείς στην ριζοσπαστική Αριστερά για να δει πόσο καταστροφικές είναι οι νεοφιλελεύθερες συνταγές της τρόικας. Ο Πωλ Κρούγκμαν, βραβείο Νόμπελ Οικονομίας, δεν παύει να το λέει: πώς μπορείς να «εξυγιάνεις τα δημοσιονομικά» της Ελλάδας αν γονατίσεις τη χώρα, αν  επιτείνεις την ύφεση, η οποία, προφανώς, δεν μπορεί παρά να μειώσει τα έσοδα και να προκαλέσει ελλείμματα στον προϋπολογισμό; Σε τι, λοιπόν, χρησίμευσαν τα «γενναιόδωρα» δάνεια της Ευρώπης και του ΔΝΤ;  Μα, για να πληρωθεί… το χρέος προς τις τράπεζες, έστω και αν η χώρα φορτώνεται με καινούριο χρέος. Οι «ειδικοί» της τρόικας έχουν θρησκεία τους τον καπιταλισμό (Β. Μπένγιαμιν, 1921): μια θρησκεία της οποίας οι θεότητες --οι χρηματιστικές αγορές με τα απρόβλεπτα, αυθαίρετα και παράλογα θεσπίσματά τους-- απαιτούν θυσίες (ανθρώπινες). Κάνοντας ουσιαστικά την αυθαιρεσία, την αδιαφάνεια και τον φόβο τρόπο διακυβέρνησης, μια τέτοια πολιτική βίαιης υποδούλωσης ενός λαού δεν μπορούσε παρά να προκαλέσει αντιδράσεις οργής, σύγχυσης, θυμού. Ένα τμήμα αυτού του θυμού κατευθύνθηκε προς μια αποτρόπαιη  ρατσιστική, αντισημιτική και ξενόφοβη δύναμη, την Χρυσή Αυγή.  Ωστόσο, οι «αγανακτισμένοι» έδωσαν στην μεγάλη πλειοψηφία τους τη στήριξή τους, για πρώτη φορά μετά το 1958, στην ριζοσπαστική Αριστερά. Αυτή η Αριστερά είναι βαθιά ευρωπαϊκή. Δεν έχει καμιά πρόθεση να εγκαταλείψει το ευρώ, αλλά αρνείται κατηγορηματικά το Μνημόνιο που επέβαλε η τρόικα και αποδέχτηκαν οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων: του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια εκείνης της «εθνικής ενότητας», μαζί με τη Νέα Δημοκρατία και την άκρα Δεξιά.  Προτείνει συγκεκριμένη εναλλακτική  πολιτική, ρεαλιστική και άμεσα εφαρμόσιμη:  μορατόριουμ για το χρέος,   που θα συνοδεύεται από διεθνή λογιστικό έλεγχο που θα εξακριβώσει τη νομιμότητά του. κοινωνικό έλεγχο των τραπεζών. κατάργηση των αντικοινωνικών μέτρων τα οποία πήραν οι κυβερνήσεις που υπέγραψαν το Μνημόνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τη στήριξη ενός ευρέος φάσματος δυνάμεων που εντάσσονται στο ρεύμα της δημοκρατικής Αριστεράς,  των κοινωνικών κινημάτων, των αγανακτισμένων, των εργαζομένων που αγωνίζονται, των δικτύων υποστήριξης των μεταναστών, των φεμινιστικών  ομάδων, των ομάδων που εντάσσονται στο queer κίνημα, των οικολογικών κινημάτων,  πέτυχε να γίνει η δεύτερη πολιτική δύναμη της χώρας. «Δεν ήξεραν ότι ήταν αδύνατο, επομένως  το έκαναν», θα έλεγε ο Μαρκ Τουαίν. Μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση θα διεξαχθεί τον Ιούνιο. Ορισμένες δημοσκοπήσεις δείχνουν τη ριζοσπαστική Αριστερά στην πρώτη θέση. Για εμάς, είναι σαφές ότι το μέλλον της Ευρώπης παίζεται στην Ελλάδα. Οι εκπρόσωποι του χρηματιστικού κεφαλαίου, ο Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο ή ο Βόλφγκανγκ  Σόιμπλε το έχουν καταλάβει και γι’ αυτό απειλούν τους Έλληνες με κάθε είδους αντίποινα, αν τολμήσουν να μην ψηφίσουν τους υποψήφιους που εγκρίνουν οι τράπεζες και το ΔΝΤ.  Η νέα γαλλική κυβέρνηση, που οχυρώνεται πίσω από μια φρόνιμη σιωπή, θα έπρεπε να διαβεβαιώσει δυνατά και καθαρά, ότι θα σεβαστεί τις αποφάσεις του ελληνικού λαού, και ότι θα απορρίψει κάθε πρόταση απομάκρυνσης  της Ελλάδας από την Ευρώπη ή την Ευρωζώνη. Είναι επείγον να υποστηρίξουμε την ελληνική ριζοσπαστική Αριστερά, να ενισχύσουμε τη δημοκρατική, αντιφασιστική και ενωτική ορμή που την ωθεί. Βρίσκεται, αυτή την στιγμή, στην εμπροσθοφυλακή του αγώνα για να ελευθερώσουμε την Ελλάδα, και κατά συνέπεια την Ευρώπη, από τον εφιάλτη της νεοφιλελεύθερης λιτότητας. Το μέλλον της Ευρώπης κρίνεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.

Στη δημοσιότητα δόθηκε η ετήσια έκθεση 2012 της Διεθνούς Αμνηστίας

Για υπερβολική χρήση βίας, βασανιστήρια και πλήθος ρατσιστικών επιθέσεων κάνουν λόγο τα στοιχεία που αφορούν στην Ελλάδα

Όσον αφορά στην Ελλάδα, η έκθεση επισημαίνει πως υπήρξαν ισχυρισμοί για κακομεταχείριση και υπερβολική χρήση βίας εκ μέρους των αστυνομικών. Επιπλέον, άνθρωποι που κρατούνταν για μεταναστευτικούς σκοπούς αντιμετώπισαν απάνθρωπες και εξευτελιστικές συνθήκες κατά την κράτηση τους. Από την πλευρά τους, τα ευρωπαϊκά δικαστήρια κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι στην Ελλάδα δεν λειτούργησε ένα αποτελεσματικό σύστημα ασύλου, ενώ κλιμακώθηκαν οι επιθέσεις με ρατσιστικά κίνητρα.

Παρακάτω ακολουθεί αναλυτικά το απόσπασμα της έκθεσης που αφορά στην Ελλάδα:

“Ιστορικό

Η οικονομική κρίση συνεχίστηκε και η χώρα οδηγήθηκε σε βαθύτερη ύφεση. Διαμαρτυρίες πραγματοποιήθηκαν τον Ιούνιο και τον Οκτώβριο μπροστά από το Κοινοβούλιο, που ψήφιζε σειρά μέτρων λιτότητας. Επιπλέον, από το Μάιο ως τον Αύγουστο, το ελληνικό κίνημα των «αγανακτισμένων» οργάνωσε ειρηνικές καθιστικές διαμαρτυρίες ενάντια στα μέτρα λιτότητας στις κεντρικές πλατείες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.

Στις 26 Οκτωβρίου, οι ηγέτες της Ευρωζώνης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κατέληξαν σε συμφωνία με τις τράπεζες και άλλους πιστωτές, βάσει της οποίας οι πιστωτές της Ελλάδας αποδέχτηκαν μια 50% μείωση της ονομαστικής αξίας των ελληνικών ομολόγων που είχαν στην κατοχή τους. Μετά την απόφαση του Πρωθυπουργού να παραιτηθεί και εντατικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των μεγαλύτερων πολιτικών κομμάτων στην Ελλάδα, σχηματίστηκε τον Νοέμβριο μια μεταβατική κυβέρνηση συνεργασίας.

Βασανιστήρια και άλλες μορφές κακομεταχείρισης

Οι ισχυρισμοί για βασανιστήρια και άλλες μορφές κακομεταχείρισης σε εγκαταστάσεις κράτησης μεταναστών και αστυνομικά τμήματα, κατά τη σύλληψη και/ ή την κράτηση, συνεχίστηκαν. Τον Ιανουάριο θεσπίστηκε νόμος για να ανοίξει το δρόμο για ένα μηχανισμό παραπόνων για την αστυνομία. Ωστόσο, οι ανησυχίες συνεχίστηκαν σχετικά με την ανεξαρτησία του γραφείου και την αποτελεσματικότητα της εντολής του.

• Τον Δεκέμβριο, το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας έκρινε ένοχο έναν πρώην αστυνομικό για το βασανισμό δυο νέων ανδρών, σε διαφορετικές περιπτώσεις, με συσκευή ηλεκτροσόκ τον Αύγουστο του 2002 στο αστυνομικό τμήμα Ασπροπύργου. Το Δικαστήριο εξέδωσε ποινή εξαετούς φυλάκισης, με αναστολή μετά από έφεση.

• Τον Δεκέμβριο, δυο αστυνομικοί κρίθηκαν ένοχοι για πρόκληση σωματικής βλάβης, βάσει της διάταξης για τα βασανιστήρια του Ποινικού Κώδικα, σε δυο πρόσφυγες στον Άγιο Παντελεήμονα, στην Αθήνα, τον Δεκέμβριο του 2004. Οι αστυνομικοί κρίθηκαν επίσης ένοχοι για την πρόκληση απρόκλητης σωματικής βλάβης σε άλλους πέντε Αφγανούς. Ο ένας αστυνομικός καταδικάστηκε σε πέντε έτη και πέντε μήνες κάθειρξη και ο άλλος σε πέντε έτη. Και οι δύο ποινές ανεστάλησαν μετά από έφεση. ΜΚΟ εξέφρασαν ανησυχίες ότι το Δικαστήριο είχε μετατρέψει την αρχική κατηγορία του βασανισμού σχετικά με τη μεταχείριση των δυο προσφύγων στο μικρότερο αδίκημα των παραβιάσεων της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που τιμωρείται βάσει της διάταξης για τα βασανιστήρια.

Υπήρξε μεγάλος αριθμός ισχυρισμών για κακομεταχείριση από την αστυνομία κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων. Τον Απρίλιο, η αστυνομία αποσύρθηκε από την πόλη της Κερατέας, όπου οι συγκρούσεις ανάμεσα σε αστυνομία και κατοίκους που διαμαρτύρονταν για την δημιουργία ενός χώρου υγειονομικής ταφής απορριμμάτων ήταν σε εξέλιξη από τον Δεκέμβριο του 2010. Υπήρξαν αναφορές για υπερβολική χρήση από την αστυνομία δακρυγόνων και άλλων χημικών, και ισχυρισμοί για κακομεταχείριση κατοίκων της πόλης. Οι αρχές ανέφεραν επίσης έναν μεγάλο αριθμό τραυματισμών αστυνομικών.

Υπήρξαν πολλοί ισχυρισμοί για υπερβολική χρήση βίας, περιλαμβανομένης της χρήσης χημικών, εκ μέρους της αστυνομίας κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων κατά της λιτότητας, που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του έτους.

Σε αρκετές περιπτώσεις, οι κατά τα άλλα ειρηνικές διαδηλώσεις έγιναν βίαιες όταν μειονότητα ταραχοποιών συγκρούστηκαν με την αστυνομία. Βιντεοσκοπημένα πλάνα, φωτογραφίες, δημοσιεύματα του Τύπου και μαρτυρίες επεσήμαναν την επανειλημμένη χρήση υπερβολικής βίας από την αστυνομία, περιλαμβανομένης και της εκτεταμένης χρήσης χημικών, εναντίον κυρίως ειρηνικών διαδηλωτών, στις διαδηλώσεις στις 15, 28 και 29 Ιουνίου στην Αθήνα. Ποινική έρευνα διατάχθηκε από την Εισαγγελία Αθηνών σχετικά με τους ισχυρισμούς.

• Στις 11 Μαΐου, ΜΑΤ φέρεται ότι χρησιμοποίησαν υπερβολική βία και χημικά εναντίον μεγάλου αριθμού ειρηνικών διαδηλωτών στην οδό Πανεπιστημίου, στην Αθήνα. Περισσότεροι από 30 διαδηλωτές ζήτησαν νοσοκομειακή περίθαλψη, κυρίως για τραύματα στο κεφάλι, ενώ δύο από αυτούς τραυματίστηκαν σοβαρά και χρειάστηκαν περαιτέρω νοσοκομειακή περίθαλψη. Ποινική έρευνα ξεκίνησε για την υπόθεση του Γιάννη Κάφκα, ενός από τους διαδηλωτές που τραυματίστηκαν σοβαρά.

• Ο Μανώλης Κυπραίος, δημοσιογράφος, υπέστη ολική απώλεια της ακοής όταν αστυνομικός των ΜΑΤ έριξε μπροστά του χειροβομβίδα κρότου λάμψης, ενώ κάλυπτε τη διαδήλωση στην Αθήνα στις 15 Ιουνίου. Για αυτή την υπόθεση ξεκίνησε ποινική και πειθαρχική έρευνα. Στο τέλος του έτους, το Γραφείο της Εισαγγελίας Αθηνών κατέθεσε κατηγορίες εναντίον μη αναγνωρισθέντων, μέχρι στιγμής, αστυνομικών για εκ προθέσεως πρόκληση σοβαρής σωματικής βλάβης εναντίον του δημοσιογράφου.

Πρόσφυγες, αιτούντες άσυλο, μετανάστες

Οι απάνθρωπες και εξευτελιστικές συνθήκες κράτησης στις εγκαταστάσεις κράτησης μεταναστών, ιδιαίτερα στην περιοχή του Έβρου, συνεχίστηκαν. Αιτούντες άσυλο και παράτυποι μετανάστες, συμπεριλαμβανομένων και ασυνόδευτων ανηλίκων, συνέχισαν να κρατούνται για παρατεταμένες χρονικές περιόδους.

Τον Μάρτιο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων ανέλαβε κατ’εξαίρεσιν την πρωτοβουλία να καταδικάσει δημόσια τη χρόνια αποτυχία της Ελλάδας να λάβει μέτρα για τη βελτίωση των πολύ κακών συνθηκών κράτησης.

• Τον Ιανουάριο, σε μια απόφαση ορόσημο στην περίπτωση του M.S.S. εναν-ίον Βελγίου και Ελλάδας, το Τμήμα Μείζονος Συνθέσεως του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ότι ο M.S.S., αφγανός αιτών άσυλο, τον οποίο οι βελγικές αρχές είχαν επιστρέψει στην Ελλάδα βάσει του Κανονισμού «Δουβλίνο II», είχε στερηθεί αποτελεσματική εξέταση της αίτησής του για άσυλο του, λόγω των σημαντικών διαρθρωτικών προβλημάτων στην ελληνική διαδικασία ασύλου, και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα δεν διέθετε αποτελεσματικό σύστημα ασύλου. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η Ελλάδα είχε παραβιάσει το δικαίωμα του αιτούντος για αποτελεσματική αποκατάσταση, και ότι οι συνθήκες κράτησής

του και η κατάσταση ανέχειας στην οποία εγκαταλείφθηκε στην Ελλάδα, αφού αφέθηκε ελεύθερος, ισοδυναμούσε με εξευτελιστική και απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση αντίστοιχα. Τον Δεκέμβριο το Δικαστήριο της Ε.Ε., σε δυο συνδεδεμένες περιπτώσεις που προέκυψαν από την κρίση του ελληνικού συστήματος παροχής ασύλου, επανέλαβε ότι οι αιτούντες άσυλο που μεταφέρονται στην Ελλάδα βάσει του Κανονισμού «Δουβλίνο ΙΙ» κινδυνεύουν από σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους εκεί.

Νέα νομοθεσία που θεσπίστηκε τον Ιανουάριο προέβλεπε τη δημιουργία μιας νέας υπηρεσίας χορήγησης ασύλου, που θα λειτουργεί χωρίς την εμπλοκή της αστυνομίας. Επρόκειτο να ξεκινήσει τη λειτουργία της το 2012. Μέχρι τότε, όμως, ο συνεχιζόμενος ρόλος της αστυνομίας ως της μοναδικής αρχής υπεύθυνης για το πρώτο στάδιο της εξέτασης των αιτημάτων για διεθνή προστασία, προκάλεσε ανησυχία.

Η νέα νομοθεσία προέβλεπε ακόμα τη δημιουργία «κέντρων πρώτης υποδοχής» όπου οι υπήκοοι τρίτων χωρών που συνελήφθησαν για «παράτυπη είσοδο» στην Ελλάδα θα μπορούσε να τεθούν υπό κράτηση για χρονικό διάστημα έως 25 ημέρες. Ωστόσο, μεταξύ άλλων, η νομοθεσία απέτυχε να παράσχει λύση για όσους κρατούνται σε τέτοιου είδους κέντρα, ώστε να αμφισβητήσουν στο δικαστήριο τη νομιμότητα της κράτησής τους.

Η ανέγερση ενός φράκτη περισσοτέρων από 10 χιλιομέτρων κατά μήκος των συνόρων της Ελλάδας με την Τουρκία στην περιοχή του Έβρου, που ανακοινώθηκε τον Ιανουάριο, προκάλεσε έντονη ανησυχία ότι θα εμπόδιζε σωματικά τα άτομα που ζητούν διεθνή προστασία να βρουν ασφάλεια.

Τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο, επτά αιτούντες άσυλο, που είχαν εκφράσει την επιθυμία τους να ζητήσουν άσυλο, φέρεται ότι εξαναγκάσθηκαν να επιστρέψουν στην Τουρκία βάσει της Συμφωνίας Επανεισδοχής με την Τουρκία, κατά παράβαση της αρχής της μη επαναπροώθησης.

Συνεχίστηκε η ανησυχία σχετικά με τις μεγάλες καθυστερήσεις που αντιμετωπίζουν οι αιτούντες άσυλο πριν μπορέσουν να υποβάλουν αίτηση για άσυλο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Τον Φεβρουάριο, 300 μετανάστες ξεκίνησαν απεργία πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ορμώμενοι από το παράτυπο καθεστώς τους, και ζήτησαν, μεταξύ άλλων, να νομιμοποιηθούν. Η απεργία συνεχίστηκε επί 43 ημέρες, με αποτέλεσμα πολλοί μετανάστες να νοσηλευθούν. Έληξε όταν οι αρχές και οι απεργοί πείνας φέρεται να ήρθαν σε συμφωνία με την παροχή, μεταξύ άλλων, προσωρινών αδειών παραμονής για έξι μήνες.

Συνθήκες στις φυλακές

Κακές συνθήκες κράτησης και μεγάλος συνωστισμός συνέχισαν να αναφέρονται σε πολλές φυλακές, συμπεριλαμβανομένων αυτών στα Χανιά και τον Κορυδαλλό, και των γυναικείων φυλακών Θήβας. Τον Οκτώβριο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάνθηκε εναντίον της Ελλάδας, σχετικά με αίτηση που κατατέθηκε το 2009 από 47 κρατουμένους στη φυλακή των Ιωαννίνων (Ταγγατίδης και άλλοι εναντίον Ελλάδας), και έκρινε ότι οι συνθήκες εκεί ισοδυναμούσαν με απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση.

Ρατσισμός

Αναφέρθηκαν αποτυχίες αστυνομικών να προστατεύσουν υπηκόους τρίτων χωρών από επιθέσεις με ρατσιστικά κίνητρα.

Τον Ιούνιο, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες παρατήρησε «επικίνδυνη κλιμάκωση των φαινομένων ρατσιστικής βίας που στοχοποιούν αδιακρίτως αλλοδαπούς, με βάση μόνο το χρώμα δέρματος ή τη χώρα προέλευσης».

Ειδικότερα, τον Μάιο και τον Ιούνιο, αφού υπήρξε η υποψία ότι δύο μετανάστες συνδέονταν με τη δολοφονία ενός άνδρα που ετοιμαζόταν να μεταφέρει τη σύζυγό του στο μαιευτήριο, μετανάστες, πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο αναφέρθηκε ότι δέχονταν σχεδόν καθημερινά επιθέσεις από ακροδεξιές ομάδες σε κάποιες περιοχές της Αθήνας.

• Στις 16 Σεπτεμβρίου, τρεις αφγανοί αιτούντες άσυλο φέρεται ότι έπεσαν θύματα επίθεσης με ρατσιστικά κίνητρα έξω από το σπίτι τους στη γειτονιά του Αγίου Παντελεήμονα στην Αθήνα. Ένας από αυτούς νοσηλεύθηκε αφού τον μαχαίρωσαν στο στήθος. Τρία άτομα συνελήφθησαν σχετικά με την επίθεση και παραπέμφθηκαν σε δίκη.

Διακρίσεις - Ρομά

Οι συνθήκες διαβίωσης σε πολλούς οικισμούς Ρομά στην Ελλάδα συνέχισαν να εγείρουν ανησυχίες. Μια κοινότητα περίπου 800 Ρομά στο χωριό Εξαμίλια (Κορινθία) στερούνταν, σύμφωνα με πληροφορίες, πρόσβαση σε πόσιμο νερό, αποχέτευση και ηλεκτρισμό και ζούσαν σε άθλιες συνθήκες υγιεινής.

Η ΜΚΟ Ελληνικό Παρατηρητήριο Συμφωνιών του Ελσίνκι ανέφερε ότι τα παιδιά των Ρομά εξακολουθούν να διαχωρίζονται ή να αποκλείονται από την εκπαίδευση σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κοινοποίησε στις αρχές δυο αιτήσεις που αφορούσαν το συνεχιζόμενο διαχωρισμό των παιδιών Ρομά στην εκπαίδευση, σε σχολεία στον Ασπρόπυργο και τους Σοφάδες, τον Απρίλιο και τον Οκτώβριο αντίστοιχα.

Το 2008, το Δικαστήριο είχε ήδη κρίνει ότι η Ελλάδα είχε αποκλείσει και έπειτα διαχωρίσει τα παιδιά Ρομά στο σχολείο του Ασπροπύργου. Το Σεπτέμβριο, η Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης αποφάσισε να κλείσει την εξέταση της εκτέλεσης της υπόθεσης.

Αντιρρησίες συνείδησης

Οι επανειλημμένες διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης συνεχίστηκαν. Τον Φεβρουάριο, υπουργική απόφαση όρισε τη διάρκεια μιας εναλλακτικής υπηρεσίας στους 15 μήνες. Ωστόσο, για τη μεγάλη πλειονότητα των στρατευσίμων, η διάρκεια παρέμεινε τιμωρητική.

• Τον Μάρτιο, το Δικαστικό Συμβούλιο του Αναθεωρητικού Στρατοδικείου Αθηνών απέρριψε την έφεση του θρησκευτικού αντιρρησία συνείδησης, Νικολάου Ξιάρχου, κατά του βουλεύματος του Δικαστικού Συμβουλίου του Ναυτοδικείου Πειραιά, που τον παρέπεμψε σε δίκη με την κατηγορία της λιποταξίας για δεύτερη φορά. Ο Νικόλαος Ξιάρχος ήταν επαγγελματίας στρατιωτικός και έγινε αντιρρησίας συνείδησης αφού βαπτίστηκε Χριστιανός Μάρτυρας του Ιεχωβά.

Υπερασπιστές των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Ανησυχίες υπήρξαν σχετικά με την ποινική δίωξη και τη δίκη υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τον Ιανουάριο, που κατηγορήθηκαν για ψευδείς κατηγορίες και συκοφαντική δυσφήμηση εναντίον του Κωνσταντίνου Πλεύρη, συγγραφέα του βιβλίου «Εβραίοι - Όλη η Αλήθεια». Η δίκη αναβλήθηκε μέχρι το 2012.

Επισκέψεις/εκθέσεις της Διεθνούς Αμνηστίας

• Εκπρόσωποι της Διεθνούς Αμνηστίας επισκέφθηκαν την Ελλάδα τον Μάιο.

• Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναγνωρίζει τα δικαιώματα των αιτούντων άσυλο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. (EUR 03/001/2011)

• Ελλάδα: Κριτική στο νομοσχέδιο για το άσυλο, την κράτηση μεταναστών και την επιστροφή υπηκόων τρίτων χωρών (EUR 25/002/2011)

• Η Ελλάδα πρέπει να διορθώσει αμέσως τις άθλιες συνθήκες κράτησης (EUR 25/006/2011)

• Ελλάδα: Καταγγελίες για καταπατήσεις στην αστυνόμευση της διαδήλωσης της 11ης Μαΐου 2011 (EUR 25/008/2011)

• Ελλάδα: Ενημέρωση στην Επιτροπή του ΟΗΕ κατά των Βασανιστηρίων (EUR 25/011/2011)".

Δείτε εδώ όλη την έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας. 

Μιλά στην "Αυγή" ο Σύρος ακτιβιστής Κιτάιμπα που βασανίστηκε από το καθεστώς
 

Συνέντευξη στη Σοφία Τεκίδου*

Εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου, ο λαός της Συρίας παλεύει ενάντια στο καθεστώς του Μπασάρ Αλ Άσαντ. Η Αραβική Άνοιξη γέμισε με ελπίδα τις καρδιές των ανθρώπων της Συρίας, οι οποίοι, με τη σειρά τους, στις 15 Μαρτίου του 2011 πλημμύρισαν τους δρόμους της χώρας ζητώντας ένα μόνο πράγμα: Ελευθερία. "Δεν θέλουμε τίποτα από τον Μπασάρ Αλ Άσαντ και τους αυλικούς του. Ούτε καν ζητάμε την παραπομπή του στο Διεθνές Δικαστήριο, ούτε προτιθέμεθα να δεσμεύσουμε τα περιουσιακά του στοιχεία. Το μόνο που θέλουμε είναι να φύγει και να μην ξαναγυρίσει στη Συρία", μας λέει ο Κιτάιμπα, Σύρος ακτιβιστής που διέφυγε στο Κάιρο για να γλιτώσει από τη μανία του καθεστώτος. "Στη Συρία δεν μπορούσαμε να αναπνεύσουμε χωρίς να πάρουμε άδεια από το καθεστώς τονίζει ο Κιτάιμπα και συνεχίζει λέγοντας ότι “η σκληρή καταπίεση και ο απόλυτος έλεγχος ήταν οι αιτίες της Συριακής Άνοιξης".

* Πώς κατέληξες στο Κάιρο;

Βρίσκομαι στο Κάιρο τους τέσσερις τελευταίους μήνες. Κατάγομαι από τη Δαμασκό και ο πατέρας μου ήταν χρόνια ακτιβιστής. Πάντα ενάντιος του καθεστώτος, που τότε εκπροσωπούσε ο πατέρας Άσαντ, Χαφέζ Αλ Άσαντ. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του βασανίστηκε και κατέληξε σε ψυχιατρική κλινική. Εμένα με συνέλαβαν λίγο πριν τις εξετάσεις μου για το πτυχίο. Μετά από μια δίκη - παρωδία, όπου και με κατηγόρησαν για παρεκκλίνουσα συμπεριφορά, με άφησαν ελεύθερο. Μετά από μερικές μέρες με συνέλαβαν και πάλι με την κατηγορία του τρομοκράτη. Με φυλάκισαν και με βασάνισαν για μέρες. Εδώ πρέπει να σου πω ότι οι βασανιστές μου ήταν Ιρανοί στρατιωτικοί και όχι Σύροι. Ο Μπασάρ Αλ Άσαντ, σε ένδειξη μεγαλοψυχίας και καλής θέλησης, αποφάσισε να αποφυλακίσει μέλη της αντιπολίτευσης, ένα μήνα μετά τη σύλληψή μου. Αποφυλακίστηκαν 15.000 άτομα, από αυτά μόνο τα 300 ήταν ακτιβιστές, όλοι οι υπόλοιποι ήταν ισοβίτες με βαρύ ποινικό μητρώο. Ανάμεσα στους 300 ήμουν και εγώ. Δεν μπορούσα να παραμείνω στη Δαμασκό γιατί άρχισε να απειλείται η οικογένειά μου. Μαζί με τον αδερφό μου (μικρότερος σε ηλικία) διαφύγαμε στην Ανατολική Βηρυτό, όπου και βρίσκονται οι περισσότεροι Σύροι ακτιβιστές. Υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι αναζητούν καταφύγιο στα νότια του Λιβάνου, επειδή είναι φθηνότερα, αλλά συλλαμβάνονται από μέλη της Χεζμπολάχ και στέλνονται πίσω στη Συρία, όπου και καταδικάζονται σε θανατική ποινή. Μετά από εκεί μπήκαμε παράνομα στο Κάιρο.

* Γιατί παράνομα; Η Αίγυπτος δεν σας παρέχει το δικαίωμα αίτησης ασύλου;

Όχι βέβαια. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη αλληλεγγύης προς τον συριακό λαό από τα αραβικά κράτη. Συγκεκριμένα, η τωρινή αιγυπτιακή στρατιωτική κυβέρνηση δεν επιθυμεί καμία ανάμειξη στα εσωτερικά της Συρίας. Αδιαφορεί πλήρως μπροστά στο δράμα του συριακού λαού. Για την ακρίβεια, δεν μας θέλει εδώ, γνωρίζουμε όλοι ότι οι αιγυπτιακές αρχές μάς παρακολουθούν. Σε καθημερινή βάση συλλαμβάνουν Σύρους ακτιβιστές και τους αφήνουν ελεύθερους την επόμενη μέρα, κυρίως για εκφοβισμό. Σίγουρα τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα και δεν θα μπορούμε να κινούμαστε ούτε και εδώ. Εγώ ετοιμάζομαι για Τουρκία, έτσι ώστε να μπω και πάλι στη Συρία, παράνομα βέβαια, γιατί είμαι, ας πούμε, ανεπιθύμητος.

* Θέλεις ακόμη να επιστρέψεις στη Συρία;

Ναι, όπως και όλοι οι ακτιβιστές που έχουν φύγει. Η θέση μας είναι στη Συρία, δίπλα στον λαό που συνεχίζει να παλεύει ενάντια στο καθεστώς. Πίστεψέ με, είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε για τα υπόλοιπα 10 χρόνια. Για εμάς είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Αν σταματήσουμε τώρα, το καθεστώς θα μας λιώσει, θα μιλάμε για χιλιάδες νεκρούς.

* Η Λιβύη ζήτησε τη βοήθεια του ΝΑΤΟ κατά του Μουαμάρ Καντάφι. Υπάρχει περίπτωση να το κάνει και η συριακή αντιπολίτευση;

Για να είμαι ειλικρινής, υπάρχει μια μερίδα της αντιπολίτευσης στη Συρία που επιθυμεί την εμπλοκή του ΝΑΤΟ. Η πλειοψηφία όμως δεν το θέλει και μάλλον δεν πρόκειται ποτέ να ζητήσει βοήθεια από το ΝΑΤΟ. Ενδεχόμενη επέμβαση του ΝΑΤΟ θα πνίξει στο αίμα τη Συρία, όπως έπνιξε και τη Λιβύη. Δε θέλουμε να παραλάβουμε συντρίμμια της Συρίας. Ήδη μετράμε χιλιάδες νεκρούς, δεν θέλουμε να μετράμε δεκάδες χιλιάδες, γιατί αυτό θα κάνει το ΝΑΤΟ. Ακόμη, πιστεύω ότι και το ίδιο το ΝΑΤΟ δεν επιθυμεί να εμπλακεί. Με τίποτα δεν επιθυμεί μια δυνατή Συρία μετά την πτώση του Μπασάρ Αλ Άσαντ. Η Συρία δεν είναι παρόμοια περίπτωση με τη Λιβύη.

* Έχετε σκεφτεί την επόμενη μέρα μετά την πτώση του καθεστώτος; Η Αίγυπτος, για παράδειγμα, φάνηκε απροετοίμαστη για τη μεγάλη αλλαγή. Η πολιτική και κοινωνική αστάθεια παραμένουν στην Αίγυπτο ενάμιση χρόνο μετά την εξέγερση.

Υπάρχει μια πολύ σημαντική διαφορά. Στην Αίγυπτο επαναστάτησαν, ας πούμε, οι διανοούμενοι της χώρας, το μορφωμένο κομμάτι της κοινωνίας, ζητώντας εργασία και καλύτερους μισθούς. Στη Συρία όμως εξεγέρθηκε η περιφέρεια, τα χωριά, ζητώντας ελευθερία και δημοκρατία, όχι μόνο φθηνό ψωμί. Σχετικά με την επόμενη μέρα, ναι, υπάρχει σχέδιο και πρόταση για να σταθεί ξανά η Συρία στα πόδια της. Η εξέγερση ξεκίνησε στις 15 Μαρτίου και ήδη στις 3 Απριλίου τα συμβούλια των ακτιβιστών συγκεντρώθηκαν για να συζητήσουν την επόμενη μέρα μετά την αποχώρηση του Άσαντ. Παρά τις αντίξοες συνθήκες, οι συναντήσεις αυτές είναι συχνές και έχουν ως μόνο θέμα την επόμενη μέρα.

* Η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης από το 1963. Γιατί η Συρία περίμενε τόσα χρόνια για να αντιδράσει;

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Συρία ξεσηκώνεται για να διεκδικήσει αξιοπρέπεια και ελευθερία. Το 1965 στη Δαμασκό είχαμε γενική απεργία και διαδηλώσεις κατά του Μπάαθ. Το 1970 οι φοιτητές ξεσηκώνονται ενάντια στον Χαζέμ Αλ Άσαντ και το 1982 έχουμε πάλι γενικές απεργίες και διαδηλώσεις, οι οποίες και λαμβάνουν τέλος με το μακελειό της Χάμα, όπου το καθεστώς σκότωσε 40.000 άτομα. Μετά το μακελειό της Χάμα, οι όποιες αντιδράσεις περιορίστηκαν αρκετά, έως ότου η Αραβική Άνοιξη το 2011 άνοιξε και πάλι τον ασκό του Αιόλου στη Συρία.

* Ποιος είναι ο ρόλος της θρησκείας;

Το καθεστώς χρησιμοποιεί το ζήτημα της θρησκείας στην προσπάθειά του να υποβιβάσει την εξέγερση σε αντιπαράθεση μεταξύ Σουνιτών, Σιιτών και Αλαουιτών και το πετυχαίνει αρκετά, θα έλεγα, με τα Δυτικά μέσα. Για εμάς, το θρησκευτικό κομμάτι δεν παίζει κανέναν ρόλο. Το πρόβλημά μας δεν είναι ότι έχουμε Αλαουίτη πρόεδρο, αλλά ότι έχουμε έναν τύραννο για πρόεδρο. Είμαστε ξεκάθαροι, ζητάμε ελευθερία, εκλογές με δημοκρατικές διαδικασίες, σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα.

* Επιθυμείτε την ποινική δίωξη του Μπασάρ Αλ Άσαντ;

Όχι, δεν ζητάμε τίποτα. Μόνο να σηκωθεί και να φύγει και να μην ξανάρθει στη Συρία. Σε έναν κόσμο ιδανικό θα παλεύαμε για τη φυλάκιση και την καταδίκη του, αλλά τώρα δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει περίπτωση να τιμωρηθεί. Παρομοίως, δεν περιμένουμε και τίποτα από τον ΟΗΕ. Ο ΟΗΕ, αν πραγματικά ήθελε να βοηθήσει τη Συρία, θα το είχε κάνει, αλλά δεν το θέλει. Θα μπορούσε τουλάχιστον να βοηθήσει τους Σύρους πρόσφυγες, αλλά, από όσο γνωρίζω, δεν συμβαίνει αυτό.

* Η Ελλάδα δίνει και αυτή τη δική της μάχη για ένα καλύτερο αύριο. Θα 'θελες να στείλεις κάποιο μήνυμα στους Έλληνες που αγωνίζονται για τη δική τους αξιοπρέπεια;

Στη Συρία είμαστε απολύτως ενημερωμένοι για το τι γίνεται στην Ελλάδα. Για εμάς η ζωή δεν σταματάει, παρ' όλο το αιματοκύλισμα. Το μόνο που έχω να πω στους Έλληνες είναι να συνεχίσουν τον αγώνα τους ακόμη πιο δυνατά. Η Συρία μπορεί να γίνει το παράδειγμα του τέλους των τυράννων στη Μέση Ανατολή, το ίδιο και η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να γίνει το παράδειγμα του τέλους των τραπεζικών και χρηματιστηριακών δημίων. Το οφείλει στην υπόλοιπη Ευρώπη!

* Η Σ. Τεκίδου είναι Community Outreach Team LeaderAfrica and Middle East Refugee Assistance (AMERA)

Αναλυτικά αποτελέσματα εκλογών στα Πανεπιστήμια

Δείτε σε αυτόν τον πίνακα αναλυτικά τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών ανά πόλη και τμήμα

	Ψήφισαν	Έγκυρα	Άκυρα	Λευκά	ΔΑΠ	ΠΑΣΠ	ΠΚΣ	ΕΑΑΚ	Αριστερή Ενότητα	Διάφορα
Κομοτηνή – Διοίκηση Επιχειρήσεων	198	186	9	3	61 32,8%	112 60.22%	10 5.38%	0	0	0

Λαγκάρντ: κοίτα ποια μιλάει.   

Όπως ισχύει και για τα περισσότερα ανώτατα στελέχη διεθνών οργανισμών όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ, ο βίος και η πολιτεία της κυρίας Λαγκάρντ αρκεί για να εξηγήσει την σημερινή, διεθνή κρίση του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου. Πρόκειται για μικρή, διαπλεκόμενη κλίκα που ενώνεται μέσω της απληστίας και της διαφθοράς, ληστεύοντας τον παγκόσμιο πλούτο.

Πέρυσι το καλοκαίρι, παραδείγματος χάριν, ξεκίνησε σε βάρος της έρευνα του γαλλικού Ειδικού Δικαστηρίου με την κατηγορία κατάχρησης δημόσιου χρήματος, για την τεράστια αποζημίωση που καταβλήθηκε στον επιχειρηματία Μπερνάρ Ταπί, προσωπικό φίλο του προέδρου Ν. Σαρκοζί, όταν η ίδια ήταν υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας. Τα αδικήματα για τα οποία κατηγορήθηκε η Λαγκάρντ επισύρουν ποινή κάθειρξης 10 ετών και επιβολής προστίμου 150.000 ευρώ.

Κωμικοτραγικά είναι όμως τα κροκοδείλια δάκρυα της κυρίας Λαγκάρντ για τον Νίγηρα και τα παιδιά του, τα οποία, όπως δήλωσε στο Guardian στην πολύκροτη συνέντευξή της με τις αναφορές στην Ελλάδα έχει συνέχεια στο μυαλό της. Η δύστυχη αυτή χώρα της Αφρικής, που υποφέρει από πείνα, έχει ένα κοινό πρόβλημα με την Ελλάδα: χρωστάει. Και έχει για αυτό το λόγο μπλεχτεί στο γνωστό φαύλο κύκλο προγραμμάτων “βοήθειας”, μνημονίων και εκβιασμών που επιδεινώνουν δραματικά την κατάσταση.

Κάτω από την πίεση του ΔΝΤ, ο Νίγηρας υιοθέτησε στα μέσα της δεκαετίας του 2000 μέτρα “μεταρρυθμίσεων” της οικονομίας, που είχαν τα εξής αποτελέσματα. Η κατάργηση του ελέγχου της τιμής της βενζίνης από το κράτος και η επιβολή πρόσθετου φόρου στα καύσιμα, προκάλεσαν αύξηση της τιμής της βενζίνης και επομένως της τιμής των τροφών. Σημειώνεται ότι στον Νίγηρα, όπως και σε άλλες αφρικανικές χώρες, υπάρχουν τρόφιμα αλλά ο κόσμος δεν έχει χρήματα για να τα αγοράσει.

Η ιεράρχηση των εξαγωγών τροφίμων, την οποία επέβαλε το ΔΝΤ ώστε να αποπληρωθεί το χρέος, προκάλεσε πτώση της παραγωγής για τις εσωτερικές ανάγκες.  Η Ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών υγείας και του δημόσιου δικτύου παροχής κτηνοτροφικών υπηρεσιών, αποστέρησε το δικαίωμα της περίθαλψης από τους πολίτες και μείωσε την παραγωγή κτηνοτροφικών προϊόντων.  Το 2006, σε κάθε 100.000 κατοίκους αντιστοιχούσαν 3 γιατροί και 22 νοσοκόμες!

Σε μια χώρα που ένα μεγάλο της μέρος είναι έρημος, επιβλήθηκε επίσης η ιδιωτικοποίηση του αρδευτικού συστήματος. Οι νέες τιμές που επέβαλλαν οι εταιρείες ήταν απλησίαστες για μικρούς παραγωγούς, που εξαφανίστηκαν. Προϋπόθεση για ένα νέο πακέτο βοήθειας από το ΔΝΤ, η επιβολή ΦΠΑ 19% στο αλεύρι, το γάλα και την ζάχαρη προκάλεσε διαδήλωση στην πρωτεύουσα της χώρας με κεντρικό σύνθημα “Πεινάμε”. Το 2010, όταν η χώρα χτυπήθηκε από την ξηρασία, περίπου 1,5 εκατ. κάτοικοι απειλήθηκαν από τον λιμό.

Ας σημειωθεί τέλος ότι όλες οι προηγούμενες “μεταρρυθμίσεις” συνδυάστηκαν με τα απαραίτητα σχέδια ιδιωτικοποιήσεων, των δημοσίων εταιρειών ενέργειας και της τηλεφωνίας. Και για να μην ξεχνιόμαστε: η κυρία Λαγκάρντ, πριν να γίνει Υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας,  ήταν  πρόεδρος του Δικηγορικού γραφείου «Baker & McKenzie». Το γραφείο ,σύμφωνα με πληροφορίες, προορίζεται να αναλάβει, αν δεν έχει αναλάβει κιόλας, τον χειρισμό της ιδιωτικοποίησης των ελληνικών πετρελαίων(ΕΛΠΕ). Ρώτησα τον κ. Βενιζέλο σε μια  συνέντευξη  πριν τις εκλογές και δεν διέψευσε την πληροφορία, χωρίς να την επιβεβαιώσει κιόλας.  Μετά όμως τις δηλώσεις της διευθύντριας του ΔΝΤ, είναι φανερό ότι η παλιά της εταιρεία, με την οποία διατηρεί-με την μέθοδο της “κυλιόμενης πόρτας¨ εναλλαγών δημόσιων και ιδιωτικών θέσεων, εξαιρετικές σχέσεις,δεν πρέπει να αναλάβει δουλειές στην Ελλάδα.

Πηγή tvxs    

100 ημέρες διαδηλώνουν οι νέοι στο Μόντρεαλ

Περισσότεροι από 2000 φοιτητές έχουν συλληφθεί ή έχουν πάρει «κλήση» σημειώνει ο Ναντό Ντυμπουά, ένας εκ των εκπροσώπων της φοιτητικής οργάνωσης CLASSE.

Εκατό ημέρες αγώνα έκλεισαν την Τρίτη οι φοιτητές του Κεμπέκ ενάντια στις «απαράδεκτες» αυξήσεις καθιστώντας τις «απεργίες» τους, όπως τις αποκαλούν, τον σημαντικότερο αγώνα για την Παιδεία στην ιστορία του Καναδά. Σύμβολο του κινήματος είναι ένα κόκκινο υφασμάτινο τετράγωνο καρφιτσωμένο στο πέτο. Η τοπική κυβέρνηση του Κεμπέκ, της γαλλόφωνης επαρχίας του Καναδά, έχει αποφασίσει να επιβάλει αυξήσεις της τάξης του 80% στα δίδακτρα.

Τα δίδακτρα βγάζουν στους δρόμους τους φοιτητές του Κεμπέκ

Σε μία χώρα που ακροβατούσε ανάμεσα στο ευρωπαϊκό μοντέλο παιδείας και στο πανάκριβο αμερικανο-βρετανικό, η επιβολή αύξησης 1.625 δολαρίων τον χρόνο αποτελεί σαφή επιλογή του δεύτερου. Στους δρόμους βρίσκονται καθημερινά περί τους 300.000 φοιτητές, παρά τις συλλήψεις, την καταστολή και την εφαρμογή νόμων αμφιλεγόμενης συνταγματικότητας.

«Οι δρόμοι είναι δικοί μας», η κραυγή των φοιτητών
Περισσότεροι από 2.000 φοιτητές έχουν συλληφθεί ή έχουν πάρει «κλήση», σημειώνει ο Ναντό Ντυμπουά, ένας εκ των εκπροσώπων της φοιτητικής οργάνωσης Classe. Από την πρώτη κινητοποίηση της 21ης Φεβρουαρίου όταν 36.000 βγήκαν στον δρόμο με το κόκκινο τετράγωνο καρφιτσωμένο στο πέτο, έχουν αλλάξει πολλά. Η αστυνομία, όταν είδε πως ο αριθμός των διαδηλωτών αυξάνεται αντί να μειώνεται, ξεκίνησε να ρίχνει δακρυγόνα και βομβίδες κρότου - λάμψης.
Στις 22 Μαρτίου όμως εκτιμάται πως ο αριθμός ανέβηκε στους 200.000 διαδηλωτές για να φτάσουμε στην 12η Απριλίου, όπου στο κέντρο του Μόντρεαλ γίνονταν παντού διαδηλώσεις επί 12 ώρες. Παρά τις απειλές της υπουργού Παιδείας, Λιν Μποσαμ, οι σπουδαστές αρνούνται να επιστρέψουν για μάθημα και να ξανανοίξουν τα κατειλημμένα ιδρύματα.
Την Πρωτομαγιά, οι φοιτητές παρουσιάζουν εναλλακτικό σχέδιο για να αποφευχθούν οι αυξήσεις μέσω της εκλογίκευσης στα διοικητικά κόστη των πανεπιστημίων, που θα μπορούσε, σύμφωνα με τους φοιτητές, να απελευθερώσει 189 εκατ. δολ. για τη διδασκαλία και την έρευνα. Η κυβέρνηση αντιπροτείνει οι αυξήσεις να γίνουν σταδιακά σε διάστημα επταετίας αντί πενταετίας, αγνοώντας το αίτημα να παραμείνουν τα δίδακτρα σταθερά στις 2.168 δολ. ετησίως.
Στις 14 Μαΐου η αρμόδια υπουργός παραιτείται μετά την απόρριψη μιας ακόμη εκδοχής του αντιλαϊκού σχεδίου. Στις 17 Μαΐου υπερψηφίζεται το νομοσχέδιο έκτρωμα και μία μέρα μετά 69 διαδηλωτές συλλαμβάνονται. Δύο μέρες αργότερα συλλαμβάνονται 116 διαδηλωτές. Το βράδυ της 20ής Μαΐου, οι φοιτητές έδωσαν μάχη σώμα με σώμα με τις αρχές, που χρησιμοποίησαν μεταξύ άλλων βομβίδες κρότου, και περισσότεροι από 300 διαδηλωτές συνελήφθησαν, ενώ υπήρχαν και 20 τραυματίες.
Παρά τον νόμο 78, την Τρίτη 22 Μαΐου 250.000 φοιτητές και καθηγητές, ξεχύθηκαν και πάλι στους δρόμους του Κεμπέκ με κεντρικό σύνθημα «Οι δρόμοι είναι δικοί μας», όπως κάνουν εδώ και τρεις μήνες.
Τα ξημερώματα της Πέμπτης η αστυνομία κήρυξε παράνομη την ειρηνική διαδήλωση των φοιτητών και προχώρησε στην σύλληψη 400 ανθρώπων, που δεν πρόβαλαν καμία αντίσταση, με το πρόσχημα πως κάποιοι διαδηλωτές έριξαν βεγγαλικά και πέτρες.


Όταν η κυβέρνηση απελπίζεται - υιοθετεί "νομοσχέδια ρόπαλα" ή αλλιώς... τον νόμο 78
Μετά την παραίτηση μιας υπουργού Παιδείας και με την κυβέρνηση πανικόβλητη για τις διαστάσεις που πήρε το κίνημα, ο φιλελεύθερος πρωθυπουργός Ζαν Σαρέ απείλησε πως στα ιδρύματα των οποίων οι σπουδαστές «απεργούν» θα ακυρώνεται η ακαδημαϊκή χρονιά. Την ίδια ώρα, δεν έκανε τίποτα για να άρει την αύξηση των διδάκτρων παρά το γεγονός πως οι φοιτητικές οργανώσεις αποδεικνύουν πως «λεφτά υπάρχουν» για την Παιδεία. Στις προτάσεις των φοιτητών η κυβέρνηση του Κεμπέκ απάντησε με αυξημένη αστυνόμευση και ένα αντισυνταγματικό νομοσχέδιο.
Για νόμο που αποτελεί «παραβίαση των κύριων, συνταγματικών δικαιωμάτων» έκανε λόγο ο δικηγορικός σύλλογος του Κεμπέκ, αναφερόμενος στον νόμο 78, δηλαδή τον νόμο εκτάκτου ανάγκης που υπερψηφίστηκε από το Κοινοβούλιο στις 18 Μαΐου και που απαγορεύει τις απεργίες, επιβάλλει υπερβολικούς περιορισμούς στις διαδηλώσεις και ωθεί τα φοιτητικά σωματεία να αποτρέψουν τα μέλη τους από το να συμμετέχουν σε παράνομες διαδηλώσεις.
Βάσει του "νόμου - ρόπαλο" τιμωρούνται οι διοργανωτές μη "εγκεκριμένων" διαδηλώσεων, ακόμη και όταν αυτές κοινοποιούνται μέσω facebook, με πρόστιμο 150.000 δολαρίων, αν πρόκειται για συνδικάτα ή οργανώσεις, και με 35.000 δολ. αν είναι φυσικά πρόσωπα, ενώ μέχρι και 5.000 δολ. καλούνται να πληρώσουν οι συμμετέχοντες.
Αδίκημα θεωρείται και η ένδειξη "συμπαράστασης" σε διαδηλωτές, όπως, για παράδειγμα, το να έχει κανείς καρφιτσωμένο το κόκκινο τετράγωνο. Αδίκημα θεωρείται και η υπακοή των διδασκόντων στις αποφάσεις των συνδικαλιστικών τους οργάνων, καθώς και το να παρακινήσουν τους φοιτητές σε "παράνομες δραστηριότητες" όπως το "διαδηλώνειν". Αδίκημα θεωρείται και η συνάθροιση πάνω από 9 ατόμων χωρίς άδεια από την αστυνομία, ενώ αν πρόκειται για μάζεμα 50 ατόμων για οποιοδήποτε λόγο, η αστυνομία πρέπει να ξέρει ανά πάσα στιγμή πού θα βρίσκονται. Στις 19 Μαΐου η δημοτική αρχή του Μόντρεαλ ποινικοποίησε και την κουκούλα ή τη χρήση μάσκας, ακόμη και χειρουργικής, σε οποιαδήποτε περίπτωση.
Τι κι αν νομικοί εξανίστανται πως οι προτάσεις του νόμου «είναι γραμμένες τόσο ασαφώς που είναι αδύνατον να υλοποιηθούν»; Η κυβέρνηση απειλεί τους φοιτητές με διάλυση των oργανώσεών τους σε περίπτωση μη- συμμόρφωσης. Πάντως, η φοιτητική οργάνωση Classe, που λογίζεται ως η πιο μαχητική, κατήγγειλε τον νόμο, κάλεσε τους φοιτητές «να μην μασήσουν» και να κατέβουν στους δρόμους όπως συνήθως…. Έτσι κι έγινε!


«Κάποιος να με συλλάβει»
Οι σπουδαστές απάντησαν στον νόμο 78 με τη δημιουργία ιστοσελίδας με τίτλο "Κάποιος να με συλλάβει" (www.arretezmoiquelquun.com) στην οποία καλούνται να ανεβάσουν τη φωτογραφία τους κρατώντας μια κόλλα χαρτί που γράφει "Δεν υπακούω". Μέχρι τώρα έχουν αναρτηθεί περισσότερες από 4.000 φωτογραφίες και ο αριθμός αυξάνεται συνεχώς. Την υποστήριξή τους στο φοιτητικό κίνημα του Κεμπέκ έχουν εκφράσει και πολλοί διάσημοι, μεταξύ των οποίων οι κινηματογραφιστές Μάικλ Μούρ και Ξαβιέ Ντολάν και το συγκρότημα Arcade Fire.
Στις πορείες τους, βάφουν τα πρόσωπα τους, φορούν εκκεντρικά ρούχα, που ίσως εδώ θυμίζουν Απόκριες, ή μερικές φορές παρελαύνουν μόνο με εσώρουχα. Όπως και να έχει όμως, βγαίνουν στον δρόμο, παρά τις απελπισμένες προσπάθειες της κυβέρνησης να τους φιμώσει.
Μπορεί οι παραπάνω μέθοδοι στην Ελλάδα να παραπέμπουν περισσότερο σε ακτιβισμούς, αλλά για τον Καναδά αυτή η κινητοποίηση είναι ενδεικτική μιας ριζοσπαστικοποίησης άνευ προηγουμένου, με δεδομένο πως δεν υπάρχουν συντεταγμένες πολιτικές δυνάμεις στα πανεπιστήμια. Οι φοιτητές στον Καναδά -όπως και πριν το κίνημα Occupy στις ΗΠΑ- είχαν ταξικά μεσάνυχτα, βασίζονταν σε απολιτίκ δομές, οι οποίες αντιμετώπιζαν την πολιτική διαχειριστικά, πολιτιστικά, ακτιβιστικά.
Μετά το ξέσπασμα της κρίσης του καπιταλισμού το 2008, χώρες όπως ο Καναδάς, που ανήκει στην G7 και δεν επλήγη ιδιαίτερα από την κρίση λόγω του αυστηρού κρατικού ελέγχου στις τράπεζες, αναγκάστηκε να σφίξει τα λουριά για λόγους προστασίας και να πέσει η μάσκα της συντηρητικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης, αλλά και της φιλελεύθερης κυβέρνησης του Κεμπέκ. Δεν είναι τυχαίο πως μία από τις "εγκυρότερες" καναδικές εφημερίδες, η "Globe and Mail" δημοσίευσε άρθρο με τίτλο "Οι διαδηλωτές του Κεμπέκ για τα δίδακτρα είναι οι Έλληνες του Καναδά", διότι υπέπεσαν στο αμάρτημα να ζητούν να μην ακριβύνει η ήδη δαπανηρή Παιδεία... Ο πόλεμος όμως είναι ταξικός και η αντίσταση κατά των περικοπών και των αυξήσεων αποτελεί την κορυφή ενός κινήματος αντίστασης ενάντια στη λιτότητα, που βρίσκεται στα σπάργανα, αλλά αναπτύσσεται με ταχύτητες φαστ φόργουορντ.