Στη διεθνοποίηση της καταστολής απαντάμε με αλληλεγγύη

Τα ξημερώματα της Πέμπτης 12/11/2015, ημέρα παλλαικής απεργίας, οι ελληνικές διωκτικές αρχές εισέβαλαν σε οικίες στην Αγία Παρασκευή και συνέλαβαν πέντε φοιτητές, δυνάμει του Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης που εξέδωσε η εισαγγελική αρχή του Μιλάνου. Οι πέντε φοιτητές κατά τη διάρκεια πολυήμερου ταξιδιού τους στην πόλη συμμετείχαν στις απεργιακές κινητοποιήσεις της Πρωτομαγιάς. Σημείο αιχμής αποτελούσε η εναντίωση στη διοργάνωση της διεθνούς επιχειρηματικής έκθεσης Expo 2015, που διεξαγόταν εκείνες τις μέρες στο Μιλάνο, και η συγκέντρωση απέναντι της ενός μαζικού κινήματος αποτελούμενο από συνδικάτα, πολιτικές, περιβαλλοντικές οργανώσεις και φορείς προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Η ιταλική αστυνομία προσήγαγε τους φοιτητές από καφετέρια στην οποία κάθονταν στο πλαίσιο μαζικών προσαγωγών στις 2/5/2015, μια μέρα μετά τη διαδήλωση, με μόνο κριτήριο την έξοδό τους από κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο. Μετά από πολύωρη κράτηση χωρίς την παρουσία διερμηνέα αφέθηκαν ελεύθεροι δίχως να απαγγελθεί καμία κατηγορία εναντίον τους. Οι αστυνομικές και εισαγγελικές αρχές του Μιλάνου έξι μήνες μετά, προκειμένου να αποπροσανατολίσουν από τα σκάνδαλα και τις δικαστικές έρευνες για τις συναλλαγές με τη μαφία που συνδέονται με την έκθεση Expo 2015, προχωρούν σε 10 συλλήψεις διαδηλωτών σε Ιταλία και Ελλάδα, που συμμετείχαν στην απεργία της Πρωτομαγιάς.

Μέσα στις επόμενες μέρες εκκρεμεί συμβούλιο εφετών στην Αθήνα που θα αποφασίσει αν θα εκδοθούν οι 5 φοιτητές στην Ιταλία, χωρίς να υπάρχει καν κατώτατο χρονικό όριο προφυλάκισης, με κίνδυνο δηλαδή να παραμείνουν για χρόνια φυλακισμένοι χωρίς δίκη. Η έκδοσή τους στην Ιταλία θα σημαίνει την πλήρη απομόνωση, την οικονομική τους εξόντωση και την αδυναμία υπεράσπισής τους (άλλη γλώσσα και άλλο δίκαιο), αντιμετωπίζοντας μάλιστα κατηγορίες που στην Ελλάδα αναγνωρίζονται ως πλημμελήματα ενώ στην Ιταλία θεωρούνται κακουργήματα. Η ποινή δηλαδή, που μπορεί να προέλθει ,αν δικαστούν στην Ιταλία, ανέρχεται στα 10 χρόνια φυλάκισης.

Παράλληλα πρέπει να αναδειχθεί η δυνατότητα του ευρωπαϊκού εντάλματος -διαδικασία που χρησιμοποιείται αποκλειστικά για υποθέσεις βαριάς εγκληματικότητας, όπως σωματεμπορία και εμπόριο ναρκωτικών- να λειτουργεί έτσι ώστε ουσιαστικά να εγκαταλείπονται βασικές δικλείδες του θεσμού της έκδοσης. Με αυτό τον τρόπο, η διαδικασία αυτοματοποιείται καθώς εξασφαλίζεται άμεση επικοινωνία ανάμεσα σε αστυνομικές και δικαστικές αρχές, αποκλείοντας ταυτόχρονα τη πολιτική εξουσία και κατά συνέπεια την άσκηση κοινωνικής πίεσης σε αυτήν ως μέσο έκφρασης της κοινωνικής βούλησης.

Γίνεται λοιπόν φανερό ότι έχουμε μπροστά μας μια πρωτοφανή προσπάθεια ποινικοποίησης της ελεύθερης έκφρασης, της πολιτικής δραστηριότητας και της διεθνιστικής αλληλεγγύης που δημιουργεί προηγούμενο για κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο. Οι πέντε φοιτητές, όλοι τους με ενεργό δράση στο φοιτητικό κίνημα, συνελεύσεις γειτονιών και εργατικές διεκδικήσεις, δεν είναι ούτε τρομοκράτες ούτε επικίνδυνοι εγκληματίες. Αντιλαμβανόμενοι πλήρως τη συντελούμενη διεθνή προσπάθεια δίωξης της πολιτικής δράσης, ας μην αφήσουμε το φόβο και την καταστολή να ηγεμονεύσουν και ας βγούμε μπροστά στις επερχόμενες κινητοποιήσεις ενάντια στην έκδοση των 5 φοιτητών.

Συμμετέχουμε τη Τρίτη 24/11 στη Συγκέντρωση στην Ιταλική πρεσβεία (Βασ. Σοφίας & Σέκερη) στις 18.00 και το Σάββατο 28/11 στην Πανευρωπαϊκή ημέρα δράσης (Μοναστηράκι στις 12.00)

Να μην εκδοθούν οι 5 αγωνιζόμενοι φοιτητές
Παύση κάθε δίωξης
Αλληλεγγύη στους 5 Ιταλούς κατηγορούμενους για την ίδια υπόθεση

Πανελλαδικό Συντονιστικό Σχημάτων ΑΡ.ΕΝ

Σχετικά με τα γεγονότα της 15ης Νοέμβρη

Τα ξημερώματα της Κυριακής 15/11 ομάδα εξοπλισμένη με λοστούς, κράνη, σιδερογροθιές, φρεάτια και άλλα εξαρτήματα, έκανε πογκρόμ σε αριστερές, ελευθεριακές και κινηματικές συλλογικότητες που ετοιμάζονταν να μπουν στο Πολυτεχνείο για τον τριήμερο εορτασμό. Επιτέθηκαν ακόμα και με μάρμαρα και μπουκάλια σε μπλοκ που βρίσκονταν στην Στουρνάρα με αποτέλεσμα να οδηγηθούν αγωνιστές στο νοσοκομείο. Ακόμα επιτέθηκαν σε μέλη αριστερών συλλογικοτήτων που βρίσκονταν σε παρακείμενο μπαρ. Οι αυτόκλητοι τιμωροί χτύπησαν και συντρόφισσες με σιδερόβεργες. Η επίθεση, καθώς και οι απειλές ήταν σαφείς: «τα κεφάλια κάτω», «τελείωσε η αριστερά στο πολυτεχνείο», «θα τα πούμε την Τρίτη» μαζί με τις διάφορες σεξιστικές και άλλες λεκτικές επιθέσεις συνόδευαν την σωματική βία.

Αν δεν ξέραμε ποιοι ήταν, ακούγοντας για πογκρόμ, ενόψει του εορτασμού του Πολυτεχνείου, απέναντι σε κινηματικές συλλογικότητες, θα υποθέταμε ότι έγινε από ακροδεξιές συμμορίες. Κι όμως. Όσο για τις δικαιολογίες πως ο στόχος ήταν τα μέλη της ΚΝΕ, δείχνουν το μέγεθος του θράσους και των μαφιόζικων πρακτικών. Και μόνο τα υβριστικά σχόλια που συνόδευαν την επίθεση αποδεικνύουν ότι δεν ισχύει αυτό, κάτι που δε θα ήταν και πάλι αποδεκτό.

Θα είμαστε ξεκάθαρες και ξεκάθαροι: δεν προκρίνουμε την στρατιωτικοποίηση, όμως τέτοιες επιθέσεις και τέτοιες πρακτικές που στοχοποιούν τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες και επιδρούν σαφώς υπονομευτικά στο κίνημα και στους κοινωνικούς αγώνες, δε θα γίνουν ανεκτές. Όποιος σηκώνει χέρι σε μέλη κινηματικών συλλογικοτήτων και αγωνίστριες/ες βρίσκεται στο απέναντι στρατόπεδο.

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθηνας

ΑΠ Ροσινάντε

ΑΡΑΝ (Αριστερή Ανασύνθεση)

ΑΡΕΝ (Αριστερή Ενότητα)

ΑΡΚ (Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση)

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

νΚΑ (νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση)

ΟΚΔΕ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

Το Πολυτεχνείο ζει μέσα από τους αγώνες του σήμερα

Μετά από 42 χρόνια που συμπληρώνονται φέτος από την εξέγερση του Νοέμβρη του 73 τα αιτήματά του μοιάζουν μακρινά αλλά και επίκαιρα όσο ποτέ. Τέτοιες μέρες γράφονται και λέγονται πολλά σε σχέση με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου που έχουν κυρίως όμως μουσειακό χαρακτήρα τα περισσότερα. Το σημαντικό είναι να δούμε, αναλύοντας το πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο, ποια είναι τα κοινά στοιχεία του τότε και του σήμερα και να επερωτήσουμε τους τρόπους σύνδεσης τους ώστε να εξάγουμε συμπεράσματα για το πώς το φοιτητικό κίνημα μπορεί να συνδεθεί με την κοινωνία αλλά και να πετύχει αντιστάσεις και ανατροπές.

Το απολυταρχικό καθεστώς της χούντας των συνταγματαρχών παγιώθηκε στη εξουσία καταλύοντας κάθε έννοια δημοκρατία. Η βία που ασκήθηκε από τη χούντα ήταν ωμή και απροκάλυπτη, καθώς φίμωνε κάθε αντιπολιτευόμενη φωνή, καταστρατηγώντας δικαιώματα και ελευθερίες , με κορυφαία έκφρασή της την καταστολή της εξέγερσης των φοιτητών το Νοέμβρη του ’73.Σήμερα αντίστοιχα, η βία επιβάλλεται συγκεκαλυμμένη μέσα από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Καθημερινά καλούμαστε να απαντήσουμε σε εκβιαστικά διλήμματα, ενώ η αντίληψη έλλειψης εναλλακτικής που συνοψίζεται στο δόγμα ΤΙΝΑ (The Is No Alternative) ισοπεδώνει μέρα με τη μέρα κάθε είδους κίνηση που τολμά να φανταστεί την αλλαγή. Παρά την επίφαση Δημοκρατίας με την οποία εμφανίζονται τέτοιου είδους πολιτικές, έχουν απάνθρωπο αντίκτυπο στο σύνολο της κοινωνίας που σταθερά πλήττεται τα τελευταία 5 χρόνια.

Με την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος και τη Ριζοσπαστική Αριστερά δημιουργούμε ρωγμές στην κανονικότητα των μνημονίων

Με την ψήφιση του τρίτου Μνημονίου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ενώ είχε προηγηθεί η απόρριψη των πολιτικών της λιτότητας από τον λαό και τη νεολαία μέσου του ταξικού ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5^ης Ιούλη, ήρθε να παγιωθεί στην κοινωνία σαν κανονικότητα τα νέα μέτρα. Με τα αποτελέσματα των εκλογών του Σεπτεμβρίου όπου ο λαός κλήθηκε να «νομιμοποιήσει» το μνημόνιο , ηγεμόνευσε στην κοινωνία η λογική της ατομικότητας και της ανάθεσης με ένα βίαιο τρόπο σοκ και δέους. Αυτό που μπορεί η νεολαία του σήμερα να αποκομίσει από την εξέγερση του πολυτεχνείου, είναι πως καλείται και πάλι να αμφισβητήσει μία κατάσταση και να δείξει στην υπόλοιπη κοινωνία, όπως έκανε πάντα, πως για αξίες όπως το «ψωμί», η παιδεία και η ελευθερία πρέπει να αγωνιστείς και να τις διεκδικήσεις συλλογικά και πως σε αυτό είναι το μόνο που δεν χωράει άλλη εναλλακτική!

Με βάση τα παραπάνω και με το βλέμμα στραμμένο στην οργάνωση των αντιστάσεων των υποτελών, καλούμε κάθε αριστερό αγωνιστή και συλλογικότητα, αλλά και κάθε ανένταχτο φοιτητή/φοιτήτρια που δεν βλέπει το μέλλον του/της να χωράει στα σχέδια των κυρίαρχων, να βρεθούμε μαζί στην προσπάθεια για την οργάνωση των αγώνων του μέλλοντος και ενός ελπιδοφόρου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου, που θα υπερβαίνει τους υπάρχοντες σχηματισμούς. Οφείλουμε να φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων και να διαψεύσουμε όλους εκείνους που επιμένουν να μας χαρακτηρίζουν ως μια χαμένη γενιά!

Το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή ήτανε εξέγερση και πάλη ταξική

ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

Διανύουμε μία περίοδο, ύστερα από την ψήφιση του 3ου Μνημονίου από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη νίκη του στις εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη, η οποία βρίσκει τη ριζοσπαστική αριστερά σε μια κατάσταση αμφισβήτησης των προηγούμενων βεβαιοτήτων, αλλά και αναζήτησης μιας νέας, αντιπαραθετικής προς το κυρίαρχο, αφήγησης. Η λάθος στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ για την Ευρώπη, που υποτίμησε τους αρνητικούς συσχετισμούς σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σε συνδυασμό με τη λογική του κυβερνητισμού, οδήγησε σε μια κατάσταση όπου ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε να εκπροσωπεί ένα πάρα πολύ ασαφές κοινωνικό μπλοκ, χωρίς προσανατολισμό και σχέδιο σύγκρουσης με την ΕΕ και τις πολιτικές της. Ένα κοινωνικό μπλοκ, που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να αποτελέσει τον φέροντα οργανισμό μιας δυνητικής ρηξιακής διαδικασίας.

Με αυτά τα χαρακτηριστικά, ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ εύκολα αποδέχτηκε τη λογική του «ευρωμονόδρομου» και ενσωμάτωσε την αφήγηση που θέλει να μην υπάρχει εναλλακτική διέξοδος από την κρίση για τους λαούς. Αυτό το θατσερικής εμπνέυσεως ΤΙΝΑ, το οποίο υπερασπίζεται πλέον επιθετικά, ήρθε να βάλει ταφόπλακα στο ηχηρό «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα της 5^ης Ιούλη και να το μετατρέψει σε ένα «ΝΑΙ» στις μνημονιακές πολιτικές και στο καθεστώς της επιτροπείας. Αυτό το ταξικό και νεολαιίστικο «ΌΧΙ», αποτελεί μια κοινωνική μαγιά, από την οποία μπορούμε να πλάσουμε τις συγκρουσιακές διαδικασίες και τους αγώνες του μέλλοντος. Αυτό το «ΌΧΙ» καλούμαστε πλέον εμείς να το ανακατασκευάσουμε και να του δώσουμε προωθητικά και ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, στην προσπάθειά μας να χαράξουμε τον δρόμο για μια χειραφετημένη κοινωνία.

Ως Αριστερή Ενότητα προτάσσαμε πάντα την ενότητα των αριστερών δυνάμεων και ευρύτερα των αγωνιζόμενων τμημάτων της κοινωνίας ως τον πιο αποτελεσματικό τρόπο συλλογικής διεκδίκησης και ως πλαίσιο αμφισβήτησης της ύπαρξης της απόλυτης αληθείας σε επίπεδο πολιτικής αφήγησης. Η υπάρχουσα συνθήκη σε κεντρικοπολιτικό επίπεδο με τη χρεοκοπία του εγχειρήματος του Σύριζα, που απέτυχε να χαράξει πολιτική υπέρ των υποτελών αλλά και την αδυναμία απ τα υπόλοιπα υποκείμενα της αριστεράς να συγκροτήσουν φορείς που να αμφισβητούν την νεοφιλελεύθερη ηγεμονία, ανοίγει ένα πεδίο ανασύνθεσης της αριστεράς εντός των πανεπιστημίων.

Η υλοποίηση του νέου μνημονιακού πλαισίου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, θα περνά μέσα από το βάθεμα της νεοφιλελεύθερης επίθεσης στο χώρο της παιδείας. Η σύγκρουση με τη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση του πανεπιστημίου, δεν μπορεί, παρά να περνά μέσα από την οικοδόμηση ενός αντιπαραθετικού στο νεοφιλελευθερισμό ηγεμονικού μπλοκ εντός των σχολών, το οποίο, συνδεόμενο με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, θα προσπαθήσει, μέσα από την συλλογική πείρα, αλλά και από μια βεντάλια κινηματικών και ρηξιακών διαδικασιών, να οικοδομήσει ένα εναλλακτικό πρόταγμα. Ένα πρόταγμα, δηλαδή, που ως κομμάτι μιας συνολικότερης αφήγησης για την κοινωνία και το ίδιο το πανεπιστήμιο, θα αμφισβητεί έμπρακτα, αλλά και οραματικά, το δόγμα της ΤΙΝΑ και του ευρωμονόδρομου, το οποίο απειλεί να εδραιωθεί, ιδιαίτερα στα κομμάτια της νεολαίας, των οποίων οι ελπίδες διαψεύστηκαν.

Αναγκαίο για αυτή την διαδικασία, είναι η δημιουργία πολιτικού μετώπου που να άρει τον κατακερματισμό των αριστερών δυνάμεων στα πανεπιστήμια αλλά και να μπορεί να διεκδικήσει πραγματικά ελπιδοφόρους αγώνες.Πρόκειται για μια συνθήκη αναγκαία, αλλά όχι από μόνη της ικανή να προσδώσει νικηφόρα προοπτική, στο βαθμό που δεν θα αποτελεί μια πραγματική διαδικασία όσμωσης ιδεών, ανταλλαγής εμπειριών, γνώσεων και απόψεων, αλλά μια απλή συγκόλληση των υπαρχόντων σχηματισμών. Για αυτό και εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε την ανασύνθεση της αριστεράς με όρους εργαλειακούς, αλλά ως μια ειλικρινή διαδικασία που θα σέβεται την αυτονομία και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε σχήματος, αλλά και των διάφορων κοινωνικών χώρων.

Στην προσπάθεια συγκρότησης ενός μαχητικού και ριζοσπαστικού φοιτητικού κινήματος με πλατιά κοινωνική απεύθυνση, προκρίνουμε να εμβαθύνουμε σε δημοκρατία, τις δομές και διαδικασίες, μέσα από τις οποίες από κοινού θα διαμορφώνουμε τις πολιτικές αιχμές του. Να βρούμε νέα εργαλεία με τα οποία συζητάμε πιο άμεσα και από τα κάτω στις γενικές συνελεύσεις, αλλά και πώς όντως οι πολιτικές αποφάσεις/πλαίσια εμπλέκουν τους ίδιους τους φοιτητές και φοιτήτριες στη διαδικασία υλοποίησης και κοινής δράσης. Για αυτό το λόγο είναι καιρός να ξεπεράσουμε τις αγκυλώσεις του παρελθόντος και να επερωτήσουμε βεβαιότητες που μέχρι τώρα είχαμε.

Στη βάση αμφισβήτησης και επερώτησης τακτικών περιχαράκωσης, ελιτισμού και μικροπολιτικής προοπτικής του παρελθόντος ανοίγεται ένα ευρύ πεδίο για τη συγκρότηση μέσα από καθημερινή μας πρακτική και όσμωση, που θα συμπυκνώνεται σε από κοινού διαδικασίες, εκδηλώσεις, σχήματα και πρωτοβουλίες των αριστερών και ελευθεριακών πολιτικών δυνάμεων προκείμενου να σκιαγραφήσουμε με σαφή χαρακτηριστικά την προοπτική μίας εναλλακτικής. Ωστόσο για εμάς το ζήτημα της δημοκρατίας ως μέσο και σκοπός σε όλη αυτή την διαδικασία είναι προϋπόθεση για την ίδια την αποτελεσματικότητα αλλά και την ανοιχτότητα αυτού του μετώπου ώστε να μπορεί να απευθυνθεί και σε κόσμο ανένταχτο των ευρύτερων αγωνιστικών μπλοκ, και είναι προφανές ότι για την επίτευξη αυτού του στόχου χρειάζεται βούληση τόσο απο την μερία μας (που υπάρχει ήδη), όσο και από οποιαδήποτε συλλογικότητα εμπλακεί σε αυτό το εγχείρημα. Ένα κοινωνικοπολιτικό μέτωπο προκειμένου να είναι πραγματικά υπόθεση των πολλών και όσων πλήττονται πρέπει να είναι μία διαδικασία που θα ξεκινά από τα κάτω στη βάση των κοινωνικών χώρων και παράλληλα να κοιτά σε πολιτικές συνεργασίες.

Με την καθημερινότητα στο πανεπιστήμιο να εντατικοποιείται στα πρότυπα ενός εξεταστικού κέντρου με έντονα τα στοιχεία της εξατομίκευσης και του τεχνοκρατισμού, παρά ενός ζωντανού κοινωνικού χώρου, είναι επιτακτικό να δημιουργήσουμε παραστάσεις συλλογικής ζωής που από τη μία θα μεριμνούν για την πολιτικοποίηση των φοιτητριών και φοιτητών και από την άλλη θα απαντούν σε καθημερινές ανάγκες. Μέσω της διαδικασίας του κοινωνικού πειραματισμού μπορούμε να διευρύνουμε τα πεδία που θα μας εμπνέουν αλλά και θα λειτουργούν με όρους αποτελέσματος, στην προσπάθειά μας να συνθέσουμε έναν κοινωνικό χώρο ριζοσπαστικής αναζήτησης για ένα πανεπιστήμιο σύμφωνα με τις ανάγκες και τις επιθυμίες των πολλών.

Ως συλλογικότητα που δεν αρκούμαστε στην πολιτικοποίηση των ανθρώπων στα στενά όρια της φοιτητικής ταυτότητας, αναζητούμε τρόπους να διαμορφωνόμαστε ως υποκείμενα σε ώσμωση με τις διεκδικήσεις, τα αιτήματα και γενικά τις διεργασίες του εργατικού και κοινωνικού κινήματος. Υπό αυτό το πρίσμα καλούμαστε να πάρουμε πρωτοβουλίες για την κατοχύρωση και την διεύρυνση των συλλογικών τρόπων διεκδίκησης, της εργασιακής προοπτικής κόντρα στη μαζική ανεργία και την μετανάστευση για την νεολαία, βλέποντας ταυτόχρονα και σε νέες εναλλακτικές μορφές οργάνωσης της εργασίας. Ταυτόχρονα, καλούμαστε να ανοίγουμε ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα, που αμφισβητούν την κυρίαρχη δόμηση της κοινωνίας, όπως είναι η αμφισβήτηση της πατριαρχίας, ο αντιφασιστικός και αντισεξιστικός αγώνας, η φεμινιστική προοπτική, το προσφυγικό ζήτημα, το αντιρατσιστικό κίνημα, τα πολιτικά δικαιώματα και οι δημοκρατικές ελευθερίες. Στη βάση μιας νέας αριστεράς που οι πολιτικές της πρακτικές θέλει να αντανακλούν πτυχές μιας διαφορετικής κοινωνίας που οραματιζόμαστε, τέτοιες διεκδικήσεις θα έχουν και κεντρικό ρόλο.

Με βάση τα παραπάνω και με το βλέμμα στρταμμένο στην οργάνωση των αντιστάσεων των υποτελών, καλούμε κάθε αριστερό αγωνιστή και συλλογικόττητα, αλλά και κάθε ανένταχτο φοιτητή/φοιτήτρια που δεν βλέπει το μέλλον του/της να χωράει στα σχέδια των κυρίαρχων, να βρεθούμε μαζί στην προσπάθεια για την οργάνωση των αγώνων του μέλλοντος και ενός ελπιδοφόρου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου, που θα υπερβαίνει τους υπάρχοντες σχηματισμούς. Οφείλουμε να φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων και να διαψεύσουμε όλους εκείνους που επιμένουν να μας χαρακτηρίζουν ως μια χαμένη γενιά!

*κείμενο από το πανελλαδικό διήμερο των σχημάτων της αριστερής ενότητας