Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΣ !

Στην εποχή του Μνημονίου η επίθεση ενάντια στις δυνάμεις της εργασίας και της νεολαίας, ολοένα και οξύνεται με κυρίαρχο στόχο το κόστος διεξόδου από την κρίση να μετατοπιστεί σε αυτούς . Στην ίδια νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση της λιτότητας, της ανεργίας και της φτώχειας εντάσσεται και η περιστολή δικαιωμάτων και ελευθεριών. Στην ουσία τα νέα μέτρα εντείνουν την φτωχοποίηση της κοινωνίας υποθηκεύοντας το μέλλον ολόκληρων γενιών και ετοιμάζουν το νέο πεδίο κερδοφορίας του κεφαλαίου. Πλέον με διαδικασίες fast track δρομολογείται η ακόμη μεγαλύτερη εκποίηση του δημόσιου πλούτου(νερό, ηλεκτρική ενέργεια, λιμάνια κ.α.) και επιταχύνονται οι ιδιωτικοποιήσεις μέσω της κατάργησης-συγχώνευσης δημόσιων οργανισμών και φορέων που καλύπτουν κοινωνικές ανάγκες. Τέλος ισοπεδώνονται οι σχέσεις εργασίας και τα δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες εδώ και έναν αιώνα. Και δεν είναι μόνο αυτό, αφού καλλιεργείται ένα εργασιακό περιβάλλον στο οποίο οι εργαζόμενοι όχι μόνο θα δουλεύουν με κατώτατο μισθό 400 ευρώ αλλά και θα κληθούν να ανταποκριθούν σε ένα αυταρχικοποιημένο μοντέλο απασχόλησης, ενώ παράλληλα αποκλείονται από κάθε πολιτιστικό και κοινωνικό αγαθό.
Προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα νέο μοντέλο εργαζόμενου ήδη από το σχολείο και το πανεπιστήμιο, που θα ανταποκρίνεται στα κριτήρια της αγοράς, όπως διαμορφώνονται με το μνημόνιο 2. Οι εργασιακές ρυθμίσεις που έχουν αποφασίσει συνδέονται άμεσα με το νόμο Διαμαντοπούλου που επιτάσσει εξοντωτικούς ρυθμούς σπουδών και απόκτησης πτυχίου σε αυστηρά χρονικά πλαίσια προκειμένου οι νέοι εργαζόμενοι να παραδίδονται στη φιλόξενη αγκαλιά της επισφάλειας και της εργασιακής εκμετάλλευσης.
Ραχοκοκαλιά του νόμου Διαμαντοπούλου αποτελούν τα συμβούλια διοίκησης. Πρώτα απ’ όλα, πρόκειται για ένα αυταρχικό όργανο αφού θα ασκεί εξουσία στον χώρο του πανεπιστημίου, οικονομική και διοικητική, χωρίς να ελέγχεται από κανέναν, ενισχύοντας έτσι τη διαφθορά. Κυριότερος σκοπός του θα είναι να εφαρμόσει εν μια νυκτί όλες τις διατάξεις του νόμου Διαμαντοπούλου. Τέρμα πια οι σταδιακές περικοπές σε κοινωνικές παροχές, σίτιση, στέγαση, συγγράμματα. Το Σ.Δ. νομιμοποιεί την κατάργησή τους κι επιπλέον βάζει επιχειρηματικά στελέχη να διοικούν το πανεπιστήμιο μετατρέποντάς το έτσι σε πεδίο κερδοφορίας του κεφαλαίου και των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Το Σ.Δ. ως πιστός υπηρέτης των νεοφιλελεύθερων πρακτικών αποσκοπεί στη δημιουργία ενός ανθρώπου που θα δουλεύει απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ και θα παίρνει τόσα λίγα που δε θα μπορεί να καλύψει ούτε τις βασικές του ανάγκες. Σε αυτό το μοτίβο κινείται ο νόμος Διαμαντοπούλου, ο οποίος δημιουργεί έναν φοιτητή που θα επιβαρύνεται με το κόστος σπουδών του, θα αναγκάζεται να δουλεύει για να καλύψει τα δίδακτρα, θα τελειώνει ένα διαλυμένο πτυχίο 2-3 ετών με μειωμένες γνώσεις και επαγγελματικά δικαιώματα ώστε να εργαστεί με όρους μαθητείας για να παίρνει 400ευρώ μέχρι τα 25 του χρόνια και, εν τέλει, έναν φοιτητή που θα αποξενώνεται από τους ομότιμούς του για να μην μπορεί να διεκδικήσει συλλογικά τα αυτονόητα (όπως δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους). Την ευθύνη για το μετασχηματισμό του φοιτητή αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου το Σ.Δ. : το πρώτο βήμα εφαρμογής του νόμου της Διαμαντοπούλου για την παιδεία.
Είμαστε μία γενιά που γεννηθήκαμε στα πλαίσια μίας εποχής οπού αυτά που βιώνουμε σήμερα ήτανε φαντάσματα ενός μακρινού παρελθόντος, κι όμως εμείς καλούμαστε να τα δεχτούμε και να τα υποστούμε σιωπηλά και αδιαμαρτύρητα. Θα υποκύψουμε σε ένα μέλλον που ούτε το θέλουμε, μα ούτε το αντέχουμε; Θα δεχτούμε να κάνουμε κι άλλες εκπτώσεις στα όνειρα και στις ζωές μας ; Θα επιτρέψουμε να είμαστε η γενιά που θα μας ” σβήσουν ” από την ιστορία ; Η απάντηση είναι πως, όπως έχει λεχθεί,” τα θέλουμε όλα και τα θέλουμε τώρα ”!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου