Ο Νόμος Διαμαντοπούλου να μείνει στα χαρτιά…
Την τελευταία διετία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει αναλάβει την πλήρη αποδιοργάνωση της ελληνικής κοινωνίας και την οικοδόμηση της με βάση τα νεοφιλελεύθερα πρότυπα. Μνημόνιο και μεσοπρόθεσμο επέβαλλαν τη σκληρή λιτότητα και τους όρους της αγοράς, μετακυλύοντας το βάρος της κρίσης στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Την επίθεση αυτή έρχεται να ολοκληρώσει ο τελευταίος νόμος της Υπ. Παιδείας, που εισήχθη, συζητήθηκε και ψηφίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες στο τέλος του Αυγούστου, την ώρα, που οι σχολές ήταν κλειστές, με σκοπό τον αιφνιδιασμό της κοινωνίας και την αποφυγή πιθανών αντιστάσεων.
Η συμπαράταξη ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΔΗΣΥ στην ψήφιση του νόμου-πλαίσιο φανερώνει ότι η μεταρρύθμιση αυτή αποτελεί μονόδρομο για την έξοδο από την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου. Η συναίνεση αυτή ήταν αναγκαία για να καθιερωθεί το πανεπιστήμιο του νεοφιλελευθερισμού και ταυτόχρονα να αποφευχθεί μια κοινωνική έκρηξη.
Ο νέος αυτός νόμος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση προωθεί ένα μοντέλο εργαζομένου σύμφωνα με τα νεοφιλελεύθερα πρότυπα με ελαστικές μορφές εργασίας, συρρίκνωση εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων και γενικότερα την εργασιακή επισφάλεια. Με το σπάσιμο των σπουδών σε 3 κύκλους και την εισαγωγή πιστωτικών μονάδων προωθείται ο κατακερματισμός της γνώσης οδηγώντας στη διάλυση του συλλογικού πτυχίου και την καθιέρωση αποφοίτων πολλαπλών ταχυτήτων με επισφαλή εργασιακή προοπτική. Μ’ αυτό τον τρόπο εισάγεται ένα μοντέλο εκπαίδευσης σύμφωνα με την Μπολόνια, όπου το κυνήγι των πιστωτικών μονάδων και οι εντατικοποιημένοι ρυθμοί εκπαίδευσης με σκοπό την εξειδίκευση θα μετατρέψουν τα πτυχία σε φακέλους δεξιοτήτων.
Με τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης ο νέος νόμος θεσμοθετεί την οικονομική αυτοτέλεια αναγκάζοντας τα ιδρύματα να αναζητήσουν τους πόρους τους. Έτσι γεννάται πρόσφορο έδαφος για την εισαγωγή των επιχειρήσεων στην δημόσια εκπαίδευση μέσω των χορηγιών. Ακόμα, το κόστος της σίτισης και της στέγασης μετακυλύεται στους φοιτητές, αφού θα αναγκάζονται να πληρώνουν τους ιδιώτες που θα διαχειρίζονται τις εστίες και παράλληλα ανοίγει ο δρόμος για την επιβολή διδάκτρων στον δεύτερο κύκλο σπουδών καθώς επίσης και σε όσους θα υπερβαίνουν τα προκαθορισμένα έτη φοίτησης.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την υλοποίηση όλων των παραπάνω αποτελεί η αυταρχική οργάνωση του πανεπιστημίου μέσω της εκτόπισης της ακαδημαϊκής κοινότητας από τις αποφάσεις μεταφέροντας αρμοδιότητες σε εξωπανεπιστημιακούς παράγοντες. Η κυβέρνηση, λοιπόν, θεσμοθετεί ένα Συμβούλιο διοίκησης, το οποίο θα απαρτίζεται και από manager διορισμένους από το υπουργείο. Επομένως, οι αποφάσεις που θα λαμβάνονται όχι μόνο για την χρηματοδότηση αλλά και για τα προγράμματα σπουδών θα γίνονται με γνώμονα κριτήρια ανταποδοτικότητας και ανταγωνιστικότητας.
Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί η κατάργηση του ασύλου, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους να καταπνίξουν τις οποιεσδήποτε αντιδράσεις και κινήματα που θα προκύψουν από τις διάφορες καταπιεζόμενες κοινωνικές ομάδες, αφού το άσυλο και ο χώρος των Πανεπιστημίων αποτέλεσε ιστορικά πηγή κοινωνικών αντιστάσεων και αγώνων.Το ΠΑΣΟΚ άλλωστε έχει αποδείξει τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τις αντιστάσεις, που οργανώνονται ενάντια στην πολιτική του, όταν στις 28 και 29 Ιούνη στις κινητοποιήσεις για το Μεσοπρόθεσμο προσπάθησε να καταπνίξει με χημικά και ξύλο κάθε φωνή αντίδρασης.
Μέσα σ’ αυτή την κατάσταση ΔΑΠ και ΠΑΣΠ καθυστερούν την πραγματοποίηση δημοκρατικών διαδικασιών στους συλλόγους, την ώρα, που 117 σχολές τελούν υπό κατάληψη και οι υπόλοιπες μπαίνουν άμεσα σε γύρο συνελεύσεων για να παρθούν αγωνιστικές αποφάσεις.
Ας είμαστε, λοιπόν, αυτοί, που θα στείλουν το νόμο Διαμαντοπούλου και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από εκεί, που ήρθαν.
Γιατί η αξιοπρέπεια στη ζωή διεκδικείται, δεν παρέχεται…
Την τελευταία διετία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει αναλάβει την πλήρη αποδιοργάνωση της ελληνικής κοινωνίας και την οικοδόμηση της με βάση τα νεοφιλελεύθερα πρότυπα. Μνημόνιο και μεσοπρόθεσμο επέβαλλαν τη σκληρή λιτότητα και τους όρους της αγοράς, μετακυλύοντας το βάρος της κρίσης στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Την επίθεση αυτή έρχεται να ολοκληρώσει ο τελευταίος νόμος της Υπ. Παιδείας, που εισήχθη, συζητήθηκε και ψηφίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες στο τέλος του Αυγούστου, την ώρα, που οι σχολές ήταν κλειστές, με σκοπό τον αιφνιδιασμό της κοινωνίας και την αποφυγή πιθανών αντιστάσεων.
Η συμπαράταξη ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΔΗΣΥ στην ψήφιση του νόμου-πλαίσιο φανερώνει ότι η μεταρρύθμιση αυτή αποτελεί μονόδρομο για την έξοδο από την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου. Η συναίνεση αυτή ήταν αναγκαία για να καθιερωθεί το πανεπιστήμιο του νεοφιλελευθερισμού και ταυτόχρονα να αποφευχθεί μια κοινωνική έκρηξη.
Ο νέος αυτός νόμος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση προωθεί ένα μοντέλο εργαζομένου σύμφωνα με τα νεοφιλελεύθερα πρότυπα με ελαστικές μορφές εργασίας, συρρίκνωση εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων και γενικότερα την εργασιακή επισφάλεια. Με το σπάσιμο των σπουδών σε 3 κύκλους και την εισαγωγή πιστωτικών μονάδων προωθείται ο κατακερματισμός της γνώσης οδηγώντας στη διάλυση του συλλογικού πτυχίου και την καθιέρωση αποφοίτων πολλαπλών ταχυτήτων με επισφαλή εργασιακή προοπτική. Μ’ αυτό τον τρόπο εισάγεται ένα μοντέλο εκπαίδευσης σύμφωνα με την Μπολόνια, όπου το κυνήγι των πιστωτικών μονάδων και οι εντατικοποιημένοι ρυθμοί εκπαίδευσης με σκοπό την εξειδίκευση θα μετατρέψουν τα πτυχία σε φακέλους δεξιοτήτων.
Με τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης ο νέος νόμος θεσμοθετεί την οικονομική αυτοτέλεια αναγκάζοντας τα ιδρύματα να αναζητήσουν τους πόρους τους. Έτσι γεννάται πρόσφορο έδαφος για την εισαγωγή των επιχειρήσεων στην δημόσια εκπαίδευση μέσω των χορηγιών. Ακόμα, το κόστος της σίτισης και της στέγασης μετακυλύεται στους φοιτητές, αφού θα αναγκάζονται να πληρώνουν τους ιδιώτες που θα διαχειρίζονται τις εστίες και παράλληλα ανοίγει ο δρόμος για την επιβολή διδάκτρων στον δεύτερο κύκλο σπουδών καθώς επίσης και σε όσους θα υπερβαίνουν τα προκαθορισμένα έτη φοίτησης.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την υλοποίηση όλων των παραπάνω αποτελεί η αυταρχική οργάνωση του πανεπιστημίου μέσω της εκτόπισης της ακαδημαϊκής κοινότητας από τις αποφάσεις μεταφέροντας αρμοδιότητες σε εξωπανεπιστημιακούς παράγοντες. Η κυβέρνηση, λοιπόν, θεσμοθετεί ένα Συμβούλιο διοίκησης, το οποίο θα απαρτίζεται και από manager διορισμένους από το υπουργείο. Επομένως, οι αποφάσεις που θα λαμβάνονται όχι μόνο για την χρηματοδότηση αλλά και για τα προγράμματα σπουδών θα γίνονται με γνώμονα κριτήρια ανταποδοτικότητας και ανταγωνιστικότητας.
Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί η κατάργηση του ασύλου, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους να καταπνίξουν τις οποιεσδήποτε αντιδράσεις και κινήματα που θα προκύψουν από τις διάφορες καταπιεζόμενες κοινωνικές ομάδες, αφού το άσυλο και ο χώρος των Πανεπιστημίων αποτέλεσε ιστορικά πηγή κοινωνικών αντιστάσεων και αγώνων.Το ΠΑΣΟΚ άλλωστε έχει αποδείξει τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τις αντιστάσεις, που οργανώνονται ενάντια στην πολιτική του, όταν στις 28 και 29 Ιούνη στις κινητοποιήσεις για το Μεσοπρόθεσμο προσπάθησε να καταπνίξει με χημικά και ξύλο κάθε φωνή αντίδρασης.
Μέσα σ’ αυτή την κατάσταση ΔΑΠ και ΠΑΣΠ καθυστερούν την πραγματοποίηση δημοκρατικών διαδικασιών στους συλλόγους, την ώρα, που 117 σχολές τελούν υπό κατάληψη και οι υπόλοιπες μπαίνουν άμεσα σε γύρο συνελεύσεων για να παρθούν αγωνιστικές αποφάσεις.
Ας είμαστε, λοιπόν, αυτοί, που θα στείλουν το νόμο Διαμαντοπούλου και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από εκεί, που ήρθαν.
Γιατί η αξιοπρέπεια στη ζωή διεκδικείται, δεν παρέχεται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου