Ο μόνος χαμένος αγώνας, είναι αυτός που δεν δίνεται !!

Τον τελευταίο καιρό γίναμε μάρτυρες του αγώνα 300 μεταναστών στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι προέβησαν σε απεργία πείνας με σκοπό την απόκτηση ίδιων δικαιωμάτων με τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Ένας αγώνας που τελικά δικαιώθηκε παρά τον πόλεμο που δέχθηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τα κυβερνητικά της όργανα, τα ΜΜΕ. Μια επίθεση που ως στόχους της δεν είχε μόνο τους μετανάστες αλλά και όσους ήταν αλληλέγγυοι απέναντι στις διεκδικήσεις τους και μάλιστα με την ποινική δίωξη μερικών από αυτούς . Αυτός ο αγώνας πρέπει να είναι η αρχή νέων διεκδικήσεων και αγώνων τόσο στο χώρο της παιδείας όσο και της κοινωνίας γενικότερα.

Συγκεκριμένα, σε 10 περίπου μέρες η Διαμαντοπούλου θα φέρει προς ψήφιση στη Βουλή το νομοσχέδιο για την παιδεία. Ένα νομοσχέδιο που πλήττει τα επαγγελματικά μας δικαιώματα αφού μιλάει για φοιτητές- πελάτες, δίδακτρα και εταιρίες- χορηγούς. Ένα νομοσχέδιο που μιλάει ξεκάθαρα για οικονομική αυτοτέλεια, αφού πλέον το πανεπιστήμιο δεν θα χρηματοδοτείται από το κράτος αλλά θα ψάχνει για ιδιωτικούς πόρους. Επίσης, μέσα σε αυτό το πλαίσιο θεσμοθετείται το φοιτητικό κουπόνι, που θα παρέχεται σε κάθε φοιτητή με ατομικά κριτήρια και που θα σημαίνει αυτομάτως τον διαχωρισμό των φοιτητών σε δικαιούχους και μη. Σκοπός βέβαια όλου αυτού του μέτρου είναι οι φοιτητές να πληρώνουν το αντίτιμό του, πράγμα το οποίο οδηγεί σε δίδακτρα και σε προπτυχιακό επίπεδο.

‘Ετσι, το φοιτητικό κουπόνι καταργεί το δωρεάν και δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης, αφού καθιερώνει μια πελατειακή σχέση ανάμεσα στο φοιτητή και το πανεπιστήμιο με την έννοια της καταβολής αντιτίμου και αναπτύσσει μια τελείως αγοραία αντίληψη για την εκπαίδευση.

Έτσι λοιπόν, μέσα σε αυτή τη συγκυρία που τα δικαιώματα μας καταπατώνται και οι παρατάξεις του δικομματισμού(ΔΑΠ, ΠΑΣΠ) προσπαθούν να κρατήσουν νεκρούς τους φοιτητικούς συλλόγους, η φοιτητική κοινότητα πρέπει να αφυπνιστεί και οι σύλλογοι να πάνε σε γύρους γενικών συνελεύσεων ώστε να πάρουν αποφάσεις για τις δράσεις που θα ακολουθήσουν.

ΤΟΛΜΑΜΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ, ΤΟΛΜΑΜΕ ΝΑ ΝΙΚΑΜΕ