Μετά από 44 μέρες απεργίας η απόφαση της κυβέρνησης να ικανοποιήσει μέρος των αιτημάτων των 300 μεταναστών απεργών πείνας, απέδειξε ότι ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται. Επίσης, έδειξε σε όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες ότι η κυβέρνηση του Μνημονίου δεν είναι ανίκητη. Το άκαμπτο αγωνιστικό φρόνημα και η πλατιά κοινωνική αλληλεγγύη μπορούν να φέρουν χειροπιαστά αποτελέσματα. Είναι προφανές ότι θα χρειαστούν μακροχρόνιοι σκληροί αγώνες για να αρθεί το απρατχάιντ σε βάρος των ξένων εργατών που ζουν στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Ωστόσο, δεν πρέπει να χωρεί αμφιβολία ότι η αυταπάρνηση των 300 άνοιξε έναν καινούργιο δρόμο ελπίδας. Ο πιο μεγάλος αγώνας αξιοπρέπειας, δικαιώθηκε! Δικαιώθηκε παρά τις προσπάθειες να ποινικοποιηθεί και να συκοφαντηθεί από την κυβέρνηση και το συντηρητικό μπλοκ και μαζί με αυτούς από τις παρατάξεις του δικομματισμού μέσα στις σχολές. Ακούσαμε να μιλούν για υποκινητές των μεταναστών, για κύμα «λαθρομεταναστών» στη χώρα, για μικρόβια στο κέντρο της Αθήνας. Είδαμε πρυτάνεις και αλληλέγγυους να διώκονται ποινικά, την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών να εκβιάζει τους γιατρούς με ποινικές διώξεις αν δε δώσουν φαγητό στους απεργούς, το χυδαίο Πάγκαλο να απειλεί ότι θα τους διώξουν με τη βία, τα κανάλια εσκεμμένα συκοφαντούν αυτόν τον αγώνα. Παρόλα αυτά ο αγώνας για μια αξιοπρεπή ζωή με δικαίωμα στην εργασία, την ασφάλιση, την περίθαλψη τα ξεπέρασε όλα, και σε μία κοινωνία του ατομικού δρόμου, η αλληλεγγύη αποδείχτηκε η μόνη σωστή στάση.
Μέσα στις σχολές όλο το προηγούμενο διάστημα η παράταξη της ΔΑΠ κατάφερε να εκφράσει όλο αυτό το συντηρητικό μπλοκ μιλώντας για υποκινητές και έκνομους αλληλέγγυους, και μαζί με την κυβερνητική ΠΑΣΠ να ρίξει τόνους λάσπης σε όλον αυτόν τον αγώνα-όπως και σε κάθε άλλον αγώνα για ζωή και όχι επιβίωση.
Ένας απ αυτούς τους αγώνες είναι και ο αγώνας που έχει ξεκινήσει στην Κομοτηνή ήδη από το Δεκέμβρη για την υπεράσπιση του δημοσίου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου, ένα πανεπιστήμιο χωρίς καμία «έκπτωση» στο άσυλο, στη φοιτητική μέριμνα, στα συγγράμματα. Παρότι η Γενική Συνέλευση χθες δεν πραγματοποιήθηκε, το πλαίσιο της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ εξέδωσε το πωλητήριο του δημοσίου πανεπιστημίου, ήταν ένα πλαίσιο σφραγισμένο από την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη ρητορεία της Νέας Δημοκρατίας και του Σαμαρά. Ένα πλαίσιο που για άλλη μια φορά μιλούσε για κατάργηση του ασύλου, αναθεώρηση του άρθρου 16, για οικονομική αυτοτέλεια του πανεπιστημίου και λίστες συγγραμμάτων. Ουσιαστικά για ένα πανεπιστήμιο-επιχείρηση με φοιτητές πελάτες και αγοραία εξάρτηση. Και όλα αυτά τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ ετοιμάζεται να περάσει ένα νόμο-πλαίσιο που καταργεί τη δημόσια εκπαίδευση και την μετατρέπει από καθολικό δικαίωμα σε ατομικό προνόμιο, φέρνοντας ως πρώτο μέτρο τα φοιτητικά κουπόνια, ώστε να μπουν προ των πυλών τα δίδακτρα. Φέρνει δηλαδή την αναθεώρηση του άρθρου 16 απ’ το παράθυρο, μια αναθεώρηση όμως που το κίνημα του 2006-07 κατάφερε να σταματήσει και να γελοιοποιήσει μέσα και έξω από τις σχολές τόσο τη Νέα Δημοκρατία όσο και τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ.
Όμως το δημόσιο πανεπιστήμιο δεν είναι για πούλημα! Δε θα επιτρέψουμε σε κανέναν να καταργήσει το άσυλο, να φέρει ιδιώτες στις σχολές και να μας μετατρέψει σε πελάτες που πληρώνουν για την εκπαίδευσή τους. Η ποινικοποίηση των αγώνων δεν μας σταματά! Η μόνη απάντηση είναι οι μαζικοί αγώνες του φοιτητικού κινήματος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου