36 ημέρες συμπληρώνονται σήμερα από τότε που 300 εργαζόμενοι μετανάστες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ξεκίνησαν απεργία πείνας με αίτημα τη νομιμοποίηση των ίδιων και όλων όσων ζουν και δουλεύουν σε αυτή τη χώρα χωρίς χαρτιά και χωρίς δικαιώματα, αντιμετωπίζοντας καθημερινά υπερεκμετάλλευση, εξευτελισμούς και απελάσεις. Πρόκειται για ανθρώπους που εργάζονται στη χώρα για τουλάχιστον 15 χρόνια .Ωστόσο, το γεγονός ότι αντιμετωπίζονται από τις κυβερνήσεις ως αόρατοι ή παράνομοι τους οδηγεί, χρησιμοποιώντας το μοναδικό τους όπλο, την ίδια τους τη ζωή, να κραυγάσουν για αξιοπρέπεια και ανθρωπιά, ενάντια στα τείχη του αίσχους που υψώνονται στα σύνορα και στα γκέτο της ντροπής που φτιάχνονται στις πόλεις, ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία, την αστυνομική βαρβαρότητα και τη φασιστική τρομοκρατία. Οι μετανάστες και οι μετανάστριες έρχονται εδώ κυνηγημένοι από τη φτώχεια, τους πολέμους, τις δικτατορίες, τη λεηλασία των χωρών και των κοινωνιών τους από τις πολυεθνικές, το ΔΝΤ και τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη.
Παρά την οριακή κατάσταση, στην οποία βρίσκεται η υγεία τους(ήδη 55 νοσηλεύονται σε νοσοκομεία) η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ επιμένει στη λογική της εξόντωσής τους, αρνούμενη να δώσει την παραμικρή λύση. Παράλληλα, η απεγνωσμένη της προσπάθεια να βρει υποκινητές και ταραξίες είναι στην ουσία μια προσπάθεια να καλύψει τις ευθύνες της για το καθεστώς μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας στο οποίο βρίσκονται εγκλωβισμένοι χιλιάδες Έλληνες και μετανάστες εργαζόμενοι .Μόλις χθες η κυβέρνηση έβαλε τα ΜΑΤ να επιτεθούν σε μια συνέντευξη τύπου -προφανώς ειρηνική- προπηλακίζοντας, απειλώντας και βρίζοντας τους ανθρώπους της αλληλεγγύης, ανάμεσα στους οποίους συγγραφείς, πανεπιστημιακούς, δημάρχους, εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης και συνδικάτων, καλλιτέχνες, βουλευτές, γιατρούς και πολλούς άλλους. Είναι γεγονός πρωτοφανές που καταδεικνύει το σημείο αλαζονείας, αναλγησίας και αυταρχισμού που έχει φτάσει η κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που καθημερινά χάνει όχι μόνο την κοινωνική νομιμοποίηση, αλλά και κάθε αίσθηση δικαίου. Μια κυβέρνηση που κινδυνεύει να οδηγήσει τους μετανάστες απεργούς πείνας και ολόκληρη την κοινωνία σε μια ανθρωπιστική καταστροφή.. Οι 300 μετανάστες είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι από τους ένα εκατομμύριο ανασφάλιστους εργαζόμενους, Έλληνες και αλλοδαπούς, σύμφωνα με στοιχεία του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ. Οι άνθρωποι αυτοί διεκδικούν να μπορούν να δουλεύουν νόμιμα να έχουν δικαίωμα στην ασφάλιση και στην περίθαλψη, να μην ζουν σαν κυνηγημένοι. Με αυτή την έννοια σήμερα περισσότερο από ποτέ ο αγώνας τους είναι αντικειμενικά αγώνας όλων των εργαζομένων που προσπαθούν να σταματήσουν τη βίαιη επίθεση σε βάρος τους.
Ζούμε σε μία χώρα που κάθε χρόνο έχουμε 12 εκ. ευρώ έσοδα από τη φορολογία των εφοπλιστών και 50 εκ. ευρώ έσοδα από τις πράσινες κάρτες των μεταναστών. Όταν η αριστερά μιλάει για φορολογία των κερδών στα επίπεδα του 45% σε βιομήχανους εφοπλιστές κ.τ.λ. η μόνιμη απάντηση που δίνεται είναι ότι θα μεταναστεύσουν οι επιχειρήσεις γιατί είναι δικαίωμα τους. Ένας μονόπλευρος δηλαδή φιλελευθερισμός που αναγνωρίζει το δικαίωμα στο κεφάλαιο να μεταναστεύει ανάλογα με την εξυπηρέτηση της κερδοφορίας του αλλά δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα σε έναν άνθρωπο που προέρχεται από μια διαλυμένη χώρα να προσπαθήσει να βρει μια καλύτερη ζωή. Εδώ οι καλοί μας φιλελεύθεροι σταματάνε να υπερασπίζονται τους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης και υπερασπίζονται απλά και ξεκάθαρα την στυγνή ταξική εκμετάλλευση. Το ζητούμενο για όλους αυτούς δεν είναι να φύγουν οι μετανάστες αλλά να μην έχουν δικαιώματα, να δουλεύουν παράνομα. Διαφορετικά η δύναμη που αποκτούν οι εργαζόμενοι στο σύνολο τους είναι τεράστια.
Καλούμε την κυβέρνηση να καταλάβει, επιτέλους, ότι οι απεργοί πείνας δε ζητούν «ρουσφέτι», αλλά πολιτική ρύθμιση σε ένα θέμα που τίθεται πια, ως ζήτημα ζωής.
πείνας είναι δίκαιος και θα νικήσει
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ,-ΕΣ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου