ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ!!! ΑΛΛΙΩΣ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ

Βρισκόμαστε εδώ! Σε μια κρίσιμη και δύσκολη περίοδο. Η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ προωθεί την κοινωνική και οικονομική χρεοκοπία της κοινωνίας. Λέξεις όπως κρίση, ΔΝΤ, τρόικα, μνημόνιο, νέο πακέτο μέτρων, ιδιωτικοποιήσεις που ακούς καθημερινά  μοιάζουν να χάνουν τη σημασία τους, σαν απλές έννοιες, όταν η καθημερινότητα έρχεται να δείξει το σκληρό της πρόσωπο.

Βρισκόμαστε εδώ, μέσα σε μια παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία πλήττει πιο έντονα την Ευρώπη και η Ελλάδα βρίσκεται στην καρδιά αυτής! Η νέα φάση στην οποία μπήκαμε βρίσκει το λαό και τη νεολαία εκτεθειμένους μπροστά στα αποτελέσματα των μνημονίων.

Μπαίνεις σε ένα πανεπιστήμιο που δεν είναι το ίδιο με το πανεπιστήμιο που μπήκαμε εμείς. Σίγουρα, δεν ήταν ποτέ το πανεπιστήμιο που οραματιζόμαστε, αλλά ήταν κεκτημένα αγώνων το να παίρνουμε δωρεάν τα βιβλία μας, να έχουμε δωρεάν σίτιση, να υπάρχουν εστίες για τους οικονομικά ασθενέστερους, να μην πληρώνουμε δίδακτρα για τα μεταπτυχιακά. Είναι πλέον λόγος διακοπής των σπουδών μας και ζήτημα επιβίωσης το να πληρώνουμε για να αγοράσουμε τα πανεπιστημιακά συγγράμματα, να πληρώνουμε για τη σίτιση και δίδακτρα.

Ο νέος νόμος-πλαίσιο έρχεται ως επακόλουθο της μνημονιακής πολιτικής στην Ελλάδα του 2012 και αποτελεί συνέχεια της εκπαιδευτικής πολιτικής που χρόνια προσπαθούν να υλοποιήσουν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Θέλουν να δημιουργήσουν αποφοίτους στενά ειδικευμένους πάνω στις εφήμερες ανάγκες της αγοράς εργασίας, χωρίς τη δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης. Απόφοιτους προορισμένους για τη «στρατιά της ανεργίας» ή τη μετανάστευση. Αποφοίτους που σύμφωνα με το πιο αισιόδοξο σενάριο σε όλη την διάρκεια του εργασιακού τους βίου θα επανακαταρτίζονται στις διάφορες σχολές δια βίου εκπαίδευσης  με δικά τους έξοδα.

.Την περσινή χρονιά οι φοιτητές μέσα από συλλογική δράση κατάφεραν να μπλοκάρουν την εφαρμογή του νόμου 4009. Η πάλη αυτή γέννησε κοινές πρωτοβουλίες φοιτητών – καθηγητών – εργαζομένων του πανεπιστημίου, οι οποίες ένωσαν τα αγωνιζόμενα κομμάτια του και έφεραν σε επαφή διαφορετικές αντιλήψεις της αριστεράς.Παρ’όλα αυτά σήμερα βρισκόμαστε και πάλι μπροστά σε μία ‘’βελτιωμένη’’ εκδοχή του νόμου 4009.Πρόκειται για τον νόμο Αρβανιτόπουλου που ψηφίστηκε εν μέσω καλοκαιριού και στην ουσία δε φέρει αλλαγές στην φυσιογνωμία του νόμου Διαμαντοπούλου αλλά πολύ περισσότερο επισπεύδει τις διαδικασίες εφαρμογής του. Για άλλη μία φορά ορίστηκε ημερομηνία για τη συγκρότηση των συμβουλίων διοίκησης που αποτελούν τον βασικό πυλώνα για την υλοποίηση του νόμου. Τα συμβούλια αυτά θα αποτελούνται από 8 πανεπιστημιακούς, 6 εξωπανεπιστημιακούς και 1 εκπρόσωπο των φοιτητών και θα είναι αρμόδια να παίρνουν αποφάσεις για όλα τα ζητήματα του πανεπιστημίου.Όσον αφορά τους εξωπανεπιστημιακούς παράγοντες,αυτοί θα προέρχονται απο το χωρο της αγοράς και επομένως θα κατευθύνουν την έρευνα και την παρεχόμενη γνώση ανάλογα με τις κερδοσκοπικές ορέξεις των αφεντικών τους. Η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων θα εξαρτάται από την ευθυγράμμηση του προγράμματος σπουδών και της επιστημονικής έρευνας στις ανάγκες του κεφαλαίου,ενώ σε διαφορετική περίπτωση τα ιδρύματα θα αναγκάζονται να αναζητήσουν πόρους από άλλες πηγές όπως δίδακτρα και χορηγίες.

Τα συμβούλια διοίκησης πρόκειται με λίγα λόγια να υλοποιήσουν όλα όσα προβλέπει ο νόμος Διαμαντοπούλου ξεκινώντας από την καθιέρωση κύκλων σπουδών που οδηγούν σε κατακερματισμένα πτυχία δίχως αξία φτάνοντας μέχρι την κατάργηση του ασύλου και το σημαντικότερο καθε συλλογικής διαδικασίας των φοιτητών,όπως η Γενική Συνέλευση.Συρρικνώνεται με αυτόν τον τρόπο η δημοκρατία μέσα στις Σχολές και πλέον θα καλούμαστε να ανταποκριθούμε,σε ένα εντατικοποιημένο πρόγραμμα σπουδών,δίχως να έχουμε το δικαίωμα να αποφασίζουμε για τα ζητήματα που μας αφορούν.

Με την χρηματοδότηση των σχολών να έχει να μειωθεί κατά 50% - 70%  και τη συγκρότηση των Συμβουλίων Διοίκησης να είναι πρό των πυλών, οφείλουμε να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας και να ενώσουμε τις γροθιές μας με όλα τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας που αυτή τη στιγμή βρίσκονται στους δρόμους.Με όλους εκείνους που παρά την όξυνση της κρατικής καταστολής συνεχίζουν να αγωνίζονται μέσα από καταλήψεις και απεργίες.Διότι όσο και αν θέλουν να μας κάνουν να συνηθίσουμε στη βία,κρατική ή φασιστική εμείς θα αντιτάσσουμε την αντίσταση και την αλληλεγγύη μας σε όσους την χρειάζονται.